2008'DE Basel'de Avrupa Şampiyonası'nda Almanya ile karşı karşıya geldik. Büyük bir mücadele örneği gösterdiğimiz maçta 3-2 mağlup olduk ama oyunda üstün olan taraf bizdik. Aradan 3 yıl geçti. Bu sürede dün de gördük ki, Almanya çok farklı bir duruma geldi. Almanya kendi sistemini geliştirerek, takım olma yolunda çok büyük adım attı. Maçın tamamında oyunda ne yapması gerektiğini bilen, saha içi yardımlaşması üst düzeyde, tempolu, coşkulu bir takım seyrettik. Yediğimiz ilk golde kalecinin topu oyuna mükemmel sokuşu sonrasında iki pasta topu kalemizde gördük. İkinci gol de aynı şekilde gerçekleşti. Yardımlaşma için ise bir örnek vermek gerekirse durum 2-0'ken Gökhan Töre ile geliştirdiğimiz atakta ceza alanı içerisinde Gökhan Töre'ye sol bekte baskı yapan sağ açık Müller'i gösterebiliriz. Hele Götze adında 19 yaşında bir oyuncuları var ki son yıllarda seyrettiğim en yetenekli ayaklardan biri. Ayağına aldığı her topta büyük bir ustalık içerisinde neyi ne zaman yapması gerektiğini bilen bir futbolcu görünümündeydi.
BU KEZ ARDA DA YETMEDİ!
Bize gelince... Ne yazık ki günlük yaşıyoruz, konuşuyoruz. Yarın adına attığımız somut hiçbir adım yok. Bireylere bağlı, bir-iki oyuncunun yokluğunda büyük sorunlar yaşayan, kolektif yapıdan uzak bir takım olmaktan kurtulamıyoruz. İstikrarlı sonuçların gelebilmesi için belirli bir sistemi yerleştirerek bu sisteme uygun genç oyunculara yer vermiyoruz.
Bu takımı buraya kadar Arda'nın maçların çoğunda gösterdiği bireysel performans taşıdı. Ama dünkü gibi kolektif yapısı üst düzeyde bir takım karşısında bireyselliğin çok fazla önemi olamazdı. Olmadı da!
Sonuçta dün alınan farklı yenilgiden çok, ortaya konulan futbolun Almanya ile Türkiye arasındaki farkı göstermesi açısından çok önemli dersler içerdiği düşüncesindeyim.
8 maçta 24 puan alan bir takımın gruptan çıkmayı garantilemesine rağmen disiplini öne çıkartarak, kolektif yapısını bir kenara itmeden ortaya koyduğu oyun bizim için bundan sonraki yıllarda istikrarlı bir takımın nasıl olması gerektiğini göstermesi açısından çok önemli.
