Türkiye, dünyanın en güçlü 20 ekonomisinden biri. NATO'nun güçlü ordularının başında geliyoruz. İnsan kaynağı ve genç nüfus anlamında göze çarpan potansiyele sahip ülkelerden birisiyiz. Tüm bunlar kadar önemli olan bir özelliğimiz daha var: Amerika Birleşik Devletleri ile de, Avrupa Birliği ile de, Rusya ile de eşitler arası bir ilişki tesis etmek istiyoruz.
ABD ile 'ters düşmek' arzu edilmeyen bir şey olsa da YPG'ye destekleri ortadayken üst perdeden itiraz etmekten çekinilmemesi, mülteci anlaşmasının şartları konuşulurken Brüksel'de kurulan PKK çadırına Cumhurbaşkanı'nın isyan etmesi, 'süper güç' Rusya sınırımızı defalarca ihlal ettiği için uçağının düşürülmesi bundandı. 'Türkiye'nin onuru vardır ve o onur bize emanet edilmiştir' çerçevesinde dış politikada hareket etmek bazılarına maceracı, bazılarına romantik, bazılarına 'manyakça' gelse de, esas sınır ülkenin ve halkın onurunun ayaklar altına alınmasına izin verilmemesiydi.
Maalesef, kendi halkına karşı kibrinin sınırı olmadığı gibi, Batılı ülkelere karşı yaltaklanma potansiyellerinin de sınırı olmadığını gördüğümüz septik muhalefet, yine esas muhalefetinin sadece kendi ülkesi aleyhine olduğunu gösterdi.
"Erdoğan Amerika'ya gidemez çünkü tutuklanacak" diye heyecan yapmışlardı ama Erdoğan Beyaz Saray'da ağırlandı.
"Beyaz Saray, Erdoğan'la görüşmeyi reddetti" diye seviniyorlardı ama Erdoğan hem Başkan Yardımcısı Joe Biden hem de Dışişleri Bakanı John Kerry ile görüştü. Ardından Obama, Nükleer Zirve'ye katılan 50 ülkenin içinde sadece üç ülke lideriyle baş başa görüştü ve onlardan birisi Erdoğan'dı.
"Düşünce kuruluşları Erdoğan'ı çağırmak istemedi" diye coşmuşlardı, ancak "Cumhurbaşkanlığı kaynaklarından edinilen bilgiye göre, Atlantic Council, Carnegie, Council on Foreign Relations, Brookings Enstitüsü ve SAIS gibi birçok düşünce kuruluşu" Erdoğan'a konuşma daveti göndermiş. Cumhurbaşkanlığı seçenekler arasında Brookings Enstitüsü'nde karar kılmıştı. (www. gununyalanlari.com)
"Erdoğan yalnız bırakılan bir lider, kimse onunla görünmek istemez" diye kendilerini avutuyorlardı ama Erdoğan'ın kapalı toplantıda görüştüğü isimlerden bazıları eski ABD bakanları Madeleine Albright ve Colin Powell, eski ulusal güvenlik danışmanları Zbigniew Brzezinski ve James Jones, eski büyükelçiler Francis Ricciardone, James Jeffrey ve Zalmay Khalilzad ile Obama'nın eski yakın çalışma arkadaşı Wendy Sherman oldu.
AB'nin mülteci anlaşması sebebiyle eski üstenci tavrını sürdüremeyerek şartlarımızı kabule yanaştığını, Rusya'nın da Türkiye ile yakınlaşma sürecine hazırlandığının işaretlerini kalkan ambargolardan, gönderilen askerî heyetlerden görüyoruz. Markar Esayan'ın dediği gibi "Bizimle göz mesafesinde iletişim kuracaksınız" yoksa kurmayı öğreteceğiz.
"Yeni Türkiye" idealinin içerdiği mesaj biraz da budur.
