Bir ay kadar önceydi. Zuhal Şeker Tucker aradı ve Fenerbahçe maçını, Murat Ülker ve ressam Burhan Doğançay ile birlikte izlemek isteyip istemeyeceğimi sordu. Düşünmeden kabul ettim, Murat Ülker kadar Burhan Doğançay ile de sohbet etmek müthiş bir deneyimdi ne de olsa. Gençliğinde Gençlerbirliği'nde oynamıştı ve o yıllardan sonra bir daha hiç maç izlememişti. 'Uzun yıllar sonra ilk kez statta maç izleyeceğim' demişti. Hiç mi belli etmiyordu bilemem ama çok iyi görünüyordu. Bu yaz 30 gün arka arkaya Ramazan'da A Haber için İş'te Hayat programımın çekimlerini yapmıştık ve kırmayıp bu programa da katılmıştı. O gün keşke bu program 45 dakika olmasa ve ben Türkiye'nin en değerli ressamlarından birinin ilginç mi ilginç hayat hikâyesini tüm detaylarına kadar dinlesem diye geçirmiştim. Ömrünün son yıllarında sanki hak ettiği ilgiyi ve sevgiyi daha çok görmeye başlamıştı Doğançay. Bir hayali daha vardı, o da İstanbul Modern'de açılan son sergisini başka ülkelere taşıyabilmek. Ömrü vefa etmedi ne yazık ki. Özlemle ve sevgiyle anacağız. Mekânı cennet olsun, Allah rahmet eylesin.