Bürokrasinin bir sorunu ele alış biçimi on binlerce insanın kaderini belirleyebiliyor. Siyasetçi de tek yöne kanalize edildi mi, çözümler güçleşiyor. Bu açıdan bakıldığında Ak Parti iktidarındaki kritik kararlardan biri İmarbank'ın bankacılık faaliyetinin durdurulması idi. Tam 4 yıl önce yapılan bu müdahale, finansal sektördeki ihmalleri ortaya çıkardığı gibi hazineye de milyarlarca dolara maloldu. O günden itibaren vatandaşın devlete karşı hukuk mücadelesi başladı. Hükümet, yüzde 100 güvence verdiği mevduatın yanısıra, devlet iç borçlanma senetlerini ödemeyi düşündü.
Ama hazine kağıtları ile ilgili girişim, TBMM'ye takıldı. Yıllar yılları izledi. Mahkemeler, tasarruf sahibini haklı, BDDK ve SPK'yı kusurlu buldu. İdari yargının değerlendirmesi karşısında yeni bir yasal düzenleme gereği doğdu. Ancak yürürlüğe giren o yasa, bonozedeler olarak bilinen 22 bin ailenin acılı bekleyişini henüz gidermedi. Çünkü, ödeme planı, ödeme takvimi ve faiz hesabı açısından yetki, Bakanlar Kurulu'na bırakıldı. Her gün onlarca elektronik posta gönderen mağdurlar, "Ne oldu?" diye soruyor. Şimdiye kadar tam ve doğru bilgi verdiğimiz 22 bin bonozedeye son durumu özetleyelim. Henüz bir kararname imzaya açılmadı. Olay, faiz hesabına düğümlenmiş görünüyor. Mahkemeler, "kanuni faizle" ödemeye hükmederken, bürokratların hesabı "birikimli enflasyon" üzerine kuruluyor. 4 yıllık ödeme, kanuni faizle değil de kümülatif enflasyon baz alınarak yapılırsa hazineye gelecek maliyetin 400 milyon YTL azalacağı ifade ediliyor.
Ayrıca, ödemelerde vade başlangıcı için temmuz 2003 değil, ocak 2004 öneriliyor. Neticede, vatandaşla devletin barışma şansı zayıflıyor. Hükümet, yüzüp kuyruğuna kadar getirdiği bir formülü, tatlıya bağlayamadığı için her gün haklı haksız "ah" alıyor. Bizden söylemesi