Öncelikle kendimi daha iyi hissederim; neticede düne göre daha zenginim.
Beslenme, giyinme, barınma, güvenlik gibi temel ihtiyaçlarımı karşılayabileceğimden daha emin olurum.
Sırtı, daha güçlü bir ekonomiye yaslandığından, Lira'mın bölge ekonomilerindeki talebi ve fiyakası artar.
Çift haneli büyümenin moraliyle istihdam yaratmadaki çekingenliğim gider, işsizliği azaltırım. Köyde de kentte de yaşıyor olsam, yönetimden taleplerimin niteliği değişmeye başlar; düne kadar çöp, yol, su, çeşme, park ile yetiniyorken, daha fazlasını düşünebilen yönetimleri talep ederim. Eğitimden sağlığa, ücretimden hayat standardıma dek bir üst lige çıkmanın her türlü konforunu yaşarım.
Fert başıma gelirimin 10 bin $'dan geri düşmemesi için de üretim, verim, değer yaratan iş süreçleri, performans vs. gibi "akla yakın" kavramları iş hayatıma dahil etmem gerektiğini hissederim.
Ama en önemlisi; daha akıllı siyasetçi, daha yetkin patron, daha dürüst ortak, daha zeki öğretmen talep ederim.
Fert başına milli gelir rakamını, büyümenin değil de kalkınmanın ölçütü yapan, zaten bu kriterler değil midir... Hal böyle olunca, baskette gümüşe artık şaşırmam, altın talep ederim. Olimpiyatı ülkeme getirir, küresel markalarımla övünür, işsizi aşsızı azalmış bir ülke olurum. 40 yıl önce FBG 1000 $'dı, dilimde "ben doğarken ölmüşüm" arabeski vardı. 20 yıl önce FBG 2000 $'dı, mırıldandığım türküm; "yıkılmadım ayaktayım" idi.
Bugün FBG 10 bin $ ve haykırdığım şarkım da değişti; "12 dev adam..."