Yargı kurumları dünyanın ve Türkiye'nin değişimine ayak uydurmadıklarında hem bedel ödeniyor hem de komik bir durum ortaya çıkıyor.
Türkiye'nin en büyük sivil toplum örgütü İstanbul Barosu'nda bir süre önce benzer bir durum yaşandı.
Eski Anayasa Mahkemesi Raportörü Osman Can, daha görevinin başındayken yüksek yargının içinde bulunduğu çürümüşlüğe dikkat çeken ve mücadele eden bir hukukçuydu. Bu mücadelesi nedeniyle karalama kampanyaları ve engellerle de karşılaştı. Ancak yılmadı. Geçen yıl Anayasa Mahkemesi röportörlüğünden ayrıldıktan sonra, üniversiteye döndü. Ama bir yandan da avukatlık yapmak için İstanbul Barosu'na başvurdu. Can, Anayasa Raportörlüğü yaptı, akademik statü itibariyle de doçentti ve avukatlık yapmasına engel bir durum da yoktu.
Peki, ne oldu dersiniz?
Türkiye'nin en büyük sivil toplum örgütü İstanbul Barosu reddetti. Kendisi de doçent olan baro başkanının iyi bilmesi gereken bir durum olmasına rağmen Can'a gönderilen yazıda aynen şöyle deniyordu:
"Yardımcı doçent kadrosunda olmanız nedeniyle avukatlık yapmanız uygun görülmemiştir."
Bu yaklaşımı hukukla, kurallarla izah etmek mümkün değil. Bir tek nedeni var; "ideoloji."
Osman Can da doğal olarak Barolar Birliği'ne başvurdu. Barolar Birliği, bu talebini değerlendirdi ve oy birliğiyle İstanbul Barosu'nun kararını iptal etti. Ve Osman Can'ın avukatlık yapmasına engel bir durum olmadığını söyledi.
Peki, Türkiye'nin en büyük sivil toplum örgütüne bu sicil yakışır mı?