Değişen bir şey yok! Bir arpa boyu yol alamıyoruz.
Hani deyim yerindeyse; herkes gidiyor Mersin'e, biz hep tersine. Ve tersine gitmeyi marifet sayıyoruz.
Kadın dediğin erkeğin malı.
Önce babasının sonra kocasının. Kadının kendi kararlarına saygı duyulmuyor.
Hep birine ait olması şart koşuluyor.
İsimler takılıyor, sıfatlanıyor, sınıflanıyor.
Alın işte; Anayasa Mahkemesi kadınların eşlerinin soyadlarını taşıma zorunluluğuna ilişkin kanunun iptal istemini reddetmiş.
Oy birliğiyle...
Nedense sıra kadına gelince, oy birliği sağlamak hiç de zor olmuyor. "Kadın" de, hooop oy birliğini kap!
Yani bu ne demek oluyor? Şu demek oluyor; ille de kocanın soyadını taşıyacaksın.
Ha çok istersen kızlık soyadını kocanın soyadının önüne takıp üç isimle seri katil gibi gezebilirsin.
Ama kocanın soyadını kullanacaksın. O kadar!
Kariyerini kendi soyadınla yapmanın önemi yok. Başka soyadı istememenin bir önemi yok.
Senin isteklerinin zaten toptan değeri yok.
Evlendin mi o adamın malısın.
Belki aşkından, sevginden kocanın soyadını gururla taşımayı istiyorsundur, belki de aşkı, sevgiyi, evliliği soyadına bağlamak gibi bir fikrin yoktur.
Seni kim takar!
Anayasa Mahkemesi kararını vermiş bile.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi 2004'te Türkiye'yi bu konuda tazminata mahkûm etmişti ama insan haklarını ipleyen de yok.
İşte öyle bir şey kızım.
Nasıl olsa sen alıştın değil mi?
Aferin.