HER şeye karşı direnebilirim…
Övünmek gibi olmasın iradem çelikten farksızdır.
Ama bir şey hariç…
O da sigaraydı…

Kendimi çok sorgulamış ve "Kumar, kadın, para yok.
Peki sigara neden var?" diye de epey düşünmüştüm…
Hatta ilk anjiyomda damarlarımda plak gören doktorlara,
"45'lik mi yoksa uzun çalar mı" diyerek şaka yollu takılmıştım.
Bir gece otelde uyurken yatağımdan düşmüş, başımı masanın kenarına çarpmış yaralanmıştım…
Aynı gece bir kez de banyoda düşmüş beyaz fayanslar kırmızıya boyanmıştı…
Bir eylül sabahında,
Koca bir fil göğsüme oturunca da,
Yine bir şey anlamamıştım…
Ağrıdan nefesim kesilmiş, rengim morardıkça morarmıştı…
Gözümü açtığım yoğun bakımda kalp krizi geçirdiğimi söylemişti hemşireler de aklım başıma gelmişti.
İşte o günden bu yana tam 6 yıl oldu o mereti ağzıma koymadım…
Sigarayı bırakmaya çelik gibi iradem zamanında yetmemişti maalesef.
Yani sigara beni bırakmıştı…
Şimdi küfürbaz bazı okurlarım yazacaklarıma yine sövecek biliyorum…
Olsun sövsünler…
Nasılsa soluğu 'savcıların' karşısında alıyorlar…
Konuşun beyler…
Bir kez olsun elinizi vicdanınıza koyarak konuşun…
Sigaraya yasak getiren Başbakan Erdoğan'a yine hakkını teslim etmeyecek misiniz?
Bize 'dumansız hava' solumamızı sağladığı için Başbakan'a ben çok teşekür ediyorum.
Bir kez de yüreğinizin sesini dinleseniz ne olur...