Ne sihirli bir kelimedir 'anne'.
Ya da benim kullandığım şekliyle 'ana'
"Anam benim."
Dün sabah erken gelmiştim işe…
Telefonumda Of'un ilk numarası 771 çıktı.
Heyecanlandım.
"Bu saatte beni niye arasınlar ki? Hayırdır inşallah" dedim.
Ekrandaki numaraya daha dikkatli baktım…
Yıllar önce günde üç kez çevirdiğim, ama uzun zamandır aramadığım bizim evin telefonundan aranıyordum.

Gözlerim yaşardı…
Arayan küçük kardeşim Adnan'dı.
Epeydir Adnan'a, "Oğlum köye git anamın 'bakmazsan diken dolar' dediği bahçemizi temizlet" diyordum…
Bir türlü gidememişti.
Demek ki dün sabah baba ocağından arayıp sürpriz yapmıştı…
Kısa görüşmemizde Of'taki hayatımız gözümün önünde bir film gibi canlandı.
Neler yoktu ki içinde.
Rahmetli anamla ilgili, Ne hatıralar...
Kimi acı kimi tatlı…
Daha neler neler…
Adnan'a,
"Anama selam söyle" deyip telefonu kapattım.
Adnan'ın 'söylerim' derken titreyen sesi ağlamama yetmişti. Memleketi Rize'den vatandaşların 'Anneler Günü'nü kutlayan Başbakan Erdoğan da ilk kez annesiz 'Anneler Günü' geçirdiğini söylerken gözleri dolmuştu… Başbakan da anacığına çok düşkündü…
Hangimiz değiliz ki?
Bence Sayın Başbakan'ın analara sahip çıkmasının ardında anasına olan sevdası vardır.
Ben anamı,
"Fistuğum" diye nazlardım.
Sayın Başbakan anacığını nasıl nazlardı bilmem.
Belki 'Ballim,'
Belki de, 'Anzer balum...'
İkisi de tatlı değil mi?