Stadın içi-dışı hınca hınç... Gözleri parlıyor gelenlerin. Yeni transferlerin heyecanı, en çok da Emre Belözoğlu'nun sevinci var hepsinde. "İnanın" diye yazıyorlar tribünlere... Hoparlörlerden de "Güzel günler gelecek" diyor sanatçı, Nazım'ın dizelerinden... Aykut Kocaman ikisi eski, biri yeni üç çiçeği burnunda ile sahada. Baskı ile başlıyorlar maça da. Hatta dokuzuncu dakikada kaleye giden şutları bile var. 40-43 dakikalık sessizliklere alışık olanlar için, yeni bir heyecan. Eneramo ilk kez yüzü dönük yakalıyor topu. Bekir izin veriyor, hem kontrol etmesine, hem sürmesine. Çok çaprazdan vuruyor. Volkan Demirel yapıyor ikinci hatayı da...
"Birleşelim" sloganı vardı herkesin ağzında, pankartlarda. Kim ayırdı, böldü- parçaladı bilinmiyor ama. Neden dağıldılar, neden birleşecekler ? Sadece Emre Belözoğlu bu ateşi yakmaya yetiyor. O zaman; kendilerini buluyorlar ki sahada, eller uzatılıyor birleşmek için. Kocaman, "Kendimi görevden aldım" diyordu Karabük maçı sonrasında... Samandıra'da Volkan Demirel ve Kuyt vardı yanında... "Sorun sen de değil, biz de" dediler. Dün bir tane daha hatalı yedi Volkan, Kuyt da penaltıyı harcadı. Hem de bir yıl sonra gelen. İnanıyor belki Aykut Hoca ama, nasıl güveniyor bilmiyorum.

PENALTICIYI EMRE BELİRLEDİ
Penaltı kararı geldi. İki dokuz gollü var sahada. Ama Emre, Kuyt'a götürdü topu, "sen at" dedi. Sadece kaptan değil, teknik adam da transfer edilmiş sanki. 30.dakikada Aykut Kocaman'ın Webo ile Sow'u yan yana getirip, önü ikilediğini görmesek, biraz önceki "sanki" kelimesini kullanmaya da gerek kalmayacak. Ve sekiz yıl sonra iki santrforu bir arada görüyor F.Bahçeliler. Aziz Piyer ve Nobre'den sonra yeni bir dönem başlıyor. Daum, Alex ile beraber tek santraforlu oyuna dönmüştü. Şimdi Aykut Kocaman Emre ile birlikte yeni dönemi başlatıyor. Sonunda İstanbul feth(!) edildi, surları yıkan "topçular" vardı.