Belediye maçını bir kaza zannetmiştik ama Lizbon'dan, Amsterdam biletini çıkartamayan Fenerbahçe, oyuncuları ve seyircisiyle içindeki ateşi küllendirmiş... Kupa'da finalin kapısına gelmişken, "Alacağım- kazanacağım" diyen agresif tavır veya hırsın yaşanmadığını görüyorduk. Bunun üstüne bir de formsuzlar grubu eklendi Fenerbahçe adına. İki adıma pas kullanamayanlar, hata yaptıkça sorumluluk almaktan kaçınanlar doldu sahaya. Samandıra tedavisi tek doğru sonucu Gökhan Gönül üzerinde vermişti. Altı gün önce sahayı baygın terk edip, sekiz dikiş atılan bir sakatlık yaşamıştı. Dün de yürek sahibi olmanın ne demek olduğunu gösteriyordu hepimize...
Lazio maçında geçirdiği sakatlık sonrasında Moussa Sow da çekti kendini sahadan. Webo, Akaminko'nun gölgesinden çıkamadı bir türlü. Kuyt ağrılar ve acılar içinde temposundan uzaklaşmıştı.
Eskişehirspor ise tam tersine... Orta sahada pas trafiğini hatasıza yakın yönlendiriyor, Necati Ateş'in yönetiminde ön tarafta etkili pozisyonlar üretiyordu. Karşılıklı iki golün olduğu ilk yarım saat keyifli geçti. Sonrasında ise boşuna koşu dönemine geçildi. Top kaybediliyor, kazanmak için peşinden gidiliyor, sonra yine uzun top faslına geçiliyordu. Baroni-Salih hamlesi Fenerbahçe'ye biraz hareket, rakibe tedirginlik getirse de, sonra onlar da takımın hizasına geçtiler.
Penaltı atışlarında, usta olan avantajı sağlayacaktı. Hüseyin Göçek, iki takım taraftarının da bulunduğu kaleyi seçti. İki penaltıdan yararlanamayan Baroni ve Kuyt ilk iki penaltıcıydı Fenerbahçe'de... Cesur bir karar. Eskişehir'i taşıyan Necati ise futbolun şanssızlığına yakalandı. Maç içinde attığı golün sayılmamasına rağmen. Final iki büyüğü karşılaştıracak. 22 Mayıs'ta müthiş bir final daha var.