İstanbul'a indiklerinde Jose Mourinho ile Manchester United'lı oyuncuların havalarından geçilmiyordu. İlk maçta 4 gol attıkları için "Yine atarız" modundaydılar. Alaycı tavırlarla bıyık altından gülüyorlardı. Karşılaşma öncesi kaldıkları otelin bahçesinde antrenman yaparak Türk medyasına "Görün bakın biz nasıl bir takımız" cakasını satıyorlardı. Fenerbahçe'yi o kadar küçük görmüşlerdi ki, İsveçli yıldızları Zlatan İbrahimoviç'i kulübede oturttular.
Oysa Kadıköy'de çok önceleri 3-0 kaybettiklerini unutmuşlardı.
Hasan Ali Kaldırım'ın mükemmel ortasında Sow'un attığı jeneriklik golünden sonra Portekizli teknik adam biraz da şov yaparak alkışladı. Oyunun sıkıştığını ve maçın zora girdiğini gören Mourinho, Zlatan İbrahimoviç'i, "Bizi fena kızdırdınız şimdi olacakları göreceksiniz" havasında oyuna aldı. Ancak uzun haftalar sona dolu tribünlere oynayan Fenerbahçeli futbolcular dikkatli, mücadele gücü yüksek bir oyunla Manchester'a karşı pozisyon vermedikleri gibi mükemmel bir direnç gösterdiler.
Advocaat, Şampiyonlar Ligi'nde Beşiktaş'ın Napoli'ye oynadığı oyunu o kadar iyi analiz etmişti ki, Fenerbahçe'de erken golün ardından Manchester United'a geniş alan bırakmayarak ve orta alanı kalabalık tutarak oynadı. Top yapacak alan bırakmayan Manchester'lı futbolcuların sinir kat sayısı yükseldi ve işi bir ara kabadayılığa kadar götürdüler.
Fenerbahçe rakibi başarıyla karşıladığı gibi Volkan Şen, Lens ve Sow'la hızlı ataklar gerçekleştirdi. Eğer final paslarında doğruyu yapsalardı Manchester daha ilk yarıda teslim olacaktı. İkinci yarı seyircinin desteğini alan Advocaat'ın öğrencileri dirençli oyundan hiç kopmadı. Lens'in dünyanın en iyi kalecilerinden sayılan David de Gea'ya attığı mükemmel frikik golü M.United'ın Kadıköy'de bir kez daha teslim olduğunun belgesiydi. Fenerbahçeli oyuncular bu zaferi yürekleriyle oynayarak kazandılar.