Fenerbahçe ilk maçtaki önemli avantajını göz önüne alarak beklendiği gibi maça kontrollü ve iyi yerleşimli alan daraltan bir savunma kurgusuyla başladı. Lazio'un stresli oluşu, karşı alanda fazla top kayıpları kendilerine hücumda devamlılık şansı vermiyordu.
Kopuk kopuk ataklar yapmaları, kalabalık savunma karşısında ince varyasyonlar gerçekleştiremeyişleri ve gereksiz uzak şutlar denemeleri Fenerbahçe'yi rahatlatan faktörlerdi. Aslında Fenerbahçe'de bir geniş alan sprinteri olsa ilk yarım saatlik bölümde turu garantiye alacak golü bulmak çok kolay olurdu.

KRİTİK KURTARIŞLAR...
Fenerbahçe'nin hücumda hiç etkili olamayışı, en önemli artılarından pas trafiğini de istenilen biçimde uygulamayışı, devrenin son 15 dakikasında tempoyu yükselten rakibe baskı kurma ve tehlikeler yaratma şansı verdi. Volkan Demirel'in biri çok kritik iki kurtarışıyla devre arasına moralli girildi.
İkinci devreye de Lazio tempolu, atak ve gole yakın bir görüntüde başladı. Fenerbahçe bu tempoyu düşürecek pas alış verişlerini yapamıyor, kontratağa da çıkma şansı hiç görülmüyordu. Ve de kritik anda skor dezavantajına düşüldü. Bundan sonraki zor dönem başlarken en önemli artı takımın paniğe girmeyişiydi.
Cristian-Salih Uçan değişikliğinden sonra Fenerbahçe maç başından beri ilk defa organize bir atak geliştirdi. Ve de ilk defa pozisyon buldu. Caner Erkin de bunu büyük bir soğukkanlılık içinde net bir vuruşla değerlendirince o dakikada tur garantilendi.
Ondan sonra ise Lazio artık yapabileceği hiçbir şeyi kalmadığının bilincindeydi. Sonuçta Fenerbahçe, UEFA Avrupa Ligi yarı final vizesi alarak çok büyük bir başarıya imza attı. Teknik direktör Aykut Kocaman ve futbolcularını canı gönülden tebrik ediyorum.