ALTIN Kelebek'le ikinci dakikam.. İlki 90 Dakika'ydı, 2008'de.. İkincisi Yaşamdan Dakikalar, evvelki gece..
İkisine de büyük televizyoncu, büyük insan, büyük dost Kenan Onuk'la başlamıştık, Haşmet'le ben.. Ödülü gene Kenan adına aldım.. Her iki programı da şekillendiren adam adına..
Bu ülkenin tüm reyting kurallarının tersine kurgulanmıştı ikisi de..
90 Dakika, görüntüsü, canlı bağlantısı, kavgası olmayan bir futbol programıydı. "Hiç şansı yok" dendi. 14 yıl yaşadı. Altın Kelebek'i aldığımız hafta, "Program bitti" dedi, NTV'ciler.. "Aziz Yıldırım bitirdi" dedi, Haşo..
Yaşamdan Dakikalar, dört erkeğin oturup, şiir, edebiyat, tiyatro, opera, arkeoloji, kültür, sanat, sinema, konser konuştukları bir programdı. Ona da "Yaşamaz" dedi, reyting uzmanları.. Ama her şey reyting değil..
Altın Kelebek, Yaşamdan Dakikalar'ın beşinci yılında aldığı 100'üncü ödül oldu..
Kenan, Haşo ve ben, kafamızdaki programı atv'nin o zamanki genel müdürü Fatih Edipoğlu'na açtık. Fatih yürekten "Tamam" dedi, bize "Nebil'i de aranıza alın. Harika bir belgeselci. Konuştuğunuz olayların görüntülerini hazırlar" dedi.
Nebil programın temel direği oldu.
Sonra yol arkadaşlarımız var.. Haşo yoruldukça devreye girenler.. Sinan Çetin.. Atilla Dorsay..
Ve..
Tagor "Aleve aydınlığı için teşekkür et, ama tükenmeyen bir sabırla gölgede durarak lambayı tutanı da unutma" der..,
Bizim lambalarımızı müthiş bir ekip tutuyor, yıllardır..
Yapımcımız Pertev Atasay.. Nebil'in harika ekibi, Melda, Oya, Emek, Özlem, Tayfun.. Geçen hafta evlenip aramızdan ayrılan Aytül.. Daha önce ayrılan, levha yazıcılarımız, Burcular..
Hepsinden önemlisi.. Ayrılmaz parçamız, rol çalıcımız, filozofumuz.. Bizim iki saatte anlattıklarımızı saniyelere sığdıran çizerimiz, Musa Kart!..