Ses Opereti İstanbul'un kaybolan değerlerindendir. Yıldız oyuncuların rol aldığı müzikal güldürüler sahneye konurdu. 20 kızdan oluşan revü ve büyük orkestra canlı müziğiyle gösterilere eşlik ederdi.
2. Dünya Savaşı (1939-1945) sırasında ve sonrasında çok sayıda batılı Türkiye'ye sığınmıştı.. Kemanını kapan, bacaklarının veya sesinin güzelliğine güvenen gelmişti.
Avrupalı kızların ve müzisyenlerin katılımıyla kalitesi yükselen Ses Opereti harikalar diyarıydı.
Perde açılır, rengarenk dekor rüya alemine götürür, Carlo Capocelli Orkestrası'nın müziği uçurur, Jak Biçaçi Revüsü'nün güzel kızları dansederdi. Sururiler, Karacalar, Muzaffer Hepgüler gibi unutulmazlarla gelsin şarkı ve güldürü. Mest olurdu vatandaşımız. Ekmek karnesinden başka savaş sıkıntısı görmemişlerdi. Ekmeği de hergün bulmuşlardı.
Yıllar geçti, Ses Opereti dağıldı. Jak Biçaçi kaybolmuştu. Raslantı oldu bir aile bahçesi konserinde onu gördüm. Süslü tahtaya dayadığı kızın çevresine dansederek bıçak atıyordu. Ses'te 20 kızı yöneten Koca Jak artık tek kızla gösteri yapmaktaydı. Toplumsal değişim, disko ve TV opereti çoktan öldürmüştü.
Fiyakalıydı Jak Biçaçi. Revüsünün savaştan kaçan kızları güçlü Alman bacaklarıyla sahneyi gümletirdi. Bir kaç yıl önce kentleri Berlin'i bombalar yıkmıştı, revüler dağılmıştı. Kabareler tuğla yığınıydı.
Aslında kabarelerin tadı Naziler 1933'te iktidara gelince kaçmıştı. Naziler kendi kültür anlayaşını yerleştiriyordu. Kitaplar yakıldı, kabare şarkıları yasaklandı.
Kabare müziğini sakıncalı bulmalarının nedeni, 1. Dünya Savaşı yenilgisi sonrası patlayan kanlı sağ sol olaylarıyla iki milyar Mark'a bir ekmek alınabilen acı yılları yansıtmasıydı.
Naziler, umut kırıcı şarkılardan nefret etmekteydi. Nazi yönetimi umut demekti. Halk yılgın şarkılar dinlerse özgüvenini yitirirdi.
Kabare şarkılarından bir örnek vereyim. Friedrich Hollaender'in, terör yılları 1930'larda söylenmiş şarkısı.
BİRAZ NOSTALJİ
Benim günüm gri, senin günün de gri.
İkimiz elele tutuşalım
Birlikte bize gidelim!
Güzel şeyler düşünmek istiyorum
ve Ay'da bir kale istiyorum!
Biraz nostalji, bir kısacık rüya.
Ses'te abone locamız vardı, oyun kaçırmazdık. Bugün orayı Üstad Ferhan Şensoy tiyatrosuyla yaşatıyor. Gayretine sağlık.
