İki farklı skor dezavantajı böyle bir rövanş için çok büyük handikaptı. Bu handikapa bir de oyun başlar başlamaz daha birinci dakika dolmadan yenik duruma düşmemiz eklenince iş mucizeden de öteye kalmıştı . Ama buna rağmen seyirci müthiş destek verince ve futbolcular
onur savaşına girince son yılların en tempolu ve presli futbolunu sergilendi. Büyük bir hırsla savaşan futbolcularımız rakibi kendi sahasına hapsetti.
Ancak iyi takım savunmasına sahip İsviçre duvarını her türlü varyasyonu denememize rağmen yeterince arızaya uğratamadık. Yine de biri duran toptan, biri yüksek ortadan iki gol bularak ikinci devreye ümit taşıdık. İkinci yarıya yorgunluğa rağmen devre arasının dinlenmesiyle aynı tempoda başladık. Ve de en güzel zamanda üçüncü golü bulduk. Ama 60. dakikadan sonra oyuncularımızda doğal olarak tam saha yaptığımız presin ve yüksek temponun yorgunluğu başladı; tempo düştü.

KONTRADAN GOLÜ YEDİK
İsviçre de zaman zaman bu rahatsızlığımızı değerlendirip gole yakın tehlikeli kontraataklar yaptı. 4. gol ümidimiz her an devam ediyordu. Bu arada son dakikalarda bir kontratakta bu sefer golü yedik. Artık her şey bitmişti. Ama işi garantiye alan İsviçre'nin rahatlığından son dakikada farkı ikiye çıkardık. Uzatma bölümünde ne yazık ki büyük mucizeyi gerçekleştiremedik. Bütün futbolcularımız elinden gelen bütün gayreti yüreklerini koyarak gösterdiler.
Bir kişiyi ayırmak gerekiyorsa Ergün Penbe diyorum. Bu kadar maç eksiğine rağmen böyle bir tempoda üstün klasıyla bu tip maçlarda bir futbolcunun defans bloğunun solundan oyuna ancak bu kadar önemli ve olumlu katkıları olabilirdi.
Kısacası çok yazık oldu. İsviçre gibi değil kolay gol yemek, rakiplerine çok az pozisyon veren takıma 4 gol atıp Dünya Kupası'na gidemedik. Tabi ki bunda birinci maçı 2 farklı kaybetmemiz önemli rol oynadı. Bir de rövanşa yediğimiz golle başlayınca futbolcularımızın büyük özverisi de boşa gitti.