Tam da, "Acaba ne zaman sermayenin patronları, 'Bitsin artık bu savaş! Sussun bu silahlar!' deyip, Türkiye'yi demokratikleştirecek barış sürecine ilişkin bir iki kelam edecek?" sorusuna yanıt ararken, tüm barış gönüllülerine, derin bir "Ohhhh" çektiren o açıklamalar geldi...
Önce Cem Boyner, "Türklerle Kürtlerin kardeşlik mayası bozulmadan bu kavga bitmeli!" diyerek cesurca bir çıkış yaptı... Ardından da Türkiye'nin en büyük holding patronlarından Güler Sabancı, "Memleketimizin bu sorunuyla ilgili gereken noktalara halkımızın tümünün anlayacağı bir lisanda cesurca ve yapıcı analizler yapmış, öneriler getirmiştir. Hepimizin bu konuda çözüme katkısı olacak destekleri vermemiz gerekir" diyerek Cem Boyner'e açık desteğini duyurdu kamuoyuna...
"İşte ya! Budur!" dedim kendi kendime... Hiiççç kıvırmadan... Ortaya karışık oynamadan... Mertçe çıkıp, "Lamı cimi yok kardeşim! Bu süreç işleyecek ve herkes üzerine düşeni yerine getirecek" diyebilmektir asıl mesele...
Bazılarınız, "Hayırdır Sevilay... Onların söylediklerini bu ülkede söyleyebilen onlarca insan varken, nedir bu kadar heyecan ve sevinç?" diye sorabilir şimdi...
Sorun efendim...
Sorun ki ben de size rahatlıkla cevap vereyim...
Bakın, insanlık var olduğundan beri değişmeyen dinamiklerin başında hiç kuşkusuz sermayenin kamuoyu üzerinde ki etkisi gelir...
Yani paranın tartışılmaz gücü...
O nedenle ülkelerin demokratikleşme, özgürleşme dönemlerinde kapital gücü elinde bulunduran insanların bu değişime yaklaşımları son derece önemlidir... Patronların köstek olduğu ya da uzak durduğu hiçbir sivil demokratikleşme başarıya ulaşmamıştır tarih boyunca...
Değişim, dönüşüm, yenilik hareketleri ancak onlar isterse temenni edilen sonuca varılır...
Biliyorsunuz ki Türkiye çok önemli bir viraj dönüyor...
Özgürleşiyor ve demokratikleşiyor... En önemlisi kendi içinde iç huzuru ve barışı arıyor... Ancak bu süreç sıkıntılı ve de sancılı geçiyor...
Çok ihtiyacımız vardı, ülke sancılar içinde kıvrılırken ekonomisine yön veren kaptanların edeceği bir iki güzel söze...
O nedenle çok mutlu ve heyecanlıyım...
Efendim... Huzurlarınızda, önce en solculuk zamanlarımda bile, "Türkiye'nin sermayesi sadece onun gibi patronların elinde olsa, biz de çıkıp meydanlarda 'kahrolsun kapitalizm, yaşasın emek!' diye bağırmayız" dememe neden olmuş şahane işadamı Cem Boyner'e...
Ve sonra da, her zaman hayranı, hastası ve de sıkı takipçisi olduğum, ayrıca kendisinde, "Mangal gibi yürekli nasıl olunur?" sorusunun tam karşılığını bulduğum Güler Sabancı'ya tüm vatanını sevenler adına teşekkür ediyorum...
Sağ olun... Var olun...