Gün boyu bütün dünyayı sarsan saldırının tam ortasında bulunan gazeteci annesinden haber alamamış Arda. Onun için de gece boyunca gözünü dikmiş televizyona, haberleri dinliyor. "Belki denk gelir de annesini görüverir ekranlardan birinde ya da ondan yana güzel bir haber duyar" diye. İşte tam o anda telefonu çalıyor Arda'nın. Hiç tanımadığı bir numaradan, hiç tanımadığı bir erkek sesi; "Merak etme annen yaşıyor. 2 saat sonra seni arayacak!" diyor.
Arda bir "ohhh" çekiyor. Derin bir ohhh. Sonra başlıyor beklemeye heyecanla, 2 saat sonrasını. Çünkü annesi arayacak onu. O 2 saat geliyor. Geçiyor. Hatta 12 saate varıyor. Ancak ne arayan ne de soran var hâlâ Arda'yı...
Ve bu çocuk henüz 17 yaşında. Düşünün Arda'nın yaşadığı o korkunç travmayı, trajediyi.
Dün sabah birkaç kez aradım haber merkezindeki arkadaşları, muhabirimiz Mediha Olgun'dan haber alabilmek için. Tek bir kelime bilgi yoktu. En son haber müdürümüz Burak'la (Artuner) saat 16.00 civarında görüştüm. Hâlâ bir haber yoktu. Benden evvel ablasıyla görüşmüştü. Çok üzgündü. Bir de sorumluluk hissediyordu tabii. "Ailesine ne diyeceğimi, ne söyleyeceğimi bilemedim Sevilay. Akıllara durgunluk veriyor bu tavırlar. Hiç değilse durumu hakkında bilgi verseler bize. İsrail o kadar pervasız ki, kimin ne halde olduğunun bilgisini bile vermiyor Dışişleri yetkililerine. Bir kez sesini duysak... 'Tamam ben iyiyim' dese Mediha hep beraber rahatlayacağız ama maalesef!"
Burak'la konuşurken, bir de Arda'yı düşünürken kafamdan geçenler ister istemez çağrışım yaptı zihnimde. Birden Nazi zulmünü anlatan filmler, belgeseller geldi gözümün önüne. İnsanların ailelerine haber verilmeden toplandıkları, sonra trenlere bindirilerek kamplara doluşturuldukları o anlar. Elleri, ayakları kelepçeli halleri. Düşünsenize, İsrail Devleti'ni kuran ve bugün onu yaşatmaya çalışan yetkililerin sığındığı en büyük argüman Nazi Almanyası'nda o dönem kendilerine yaşatılan o insanlık ayıbı uygulamalardı.
Peki nasıl oluyor?
Yani faşizmin sonuçlarını en derin biçimde yaşamış bu insanlar nasıl bu kadar gaddar ve acımasız olabiliyor?
Gemiye yapılan saldırı bir yana, sonrasındaki uygulamalar, karartmalar, baskılar, Mediha'nın oğluna yaşatılanları filan göz önüne alınca insan gerçekten şaşkınlığa düşüyor.
Çok merak ediyorum acaba İsrail devleti, gelecek nesillerine, köklerine Nazi Almanyası'nda yaşatılan faşizmi anlatırken, benzer uygulamaları yıllar sonra kendilerinin de başka toplumlara uygulamalarını hangi gerekçelere dayandıracaklar? Ne diyecekler torunlarına acaba?
"Lanet Hitler İsrail'de yeniden hortladı çocuklar!" mı diyecekler?