Siyasette "şiddet."
Kimden gelirse gelsin "hoş görülecek yanı yok."
"Böyle şeyler" dün vardı, bugün de var. Kimsenin şüphesi olmasın "yarın yine olacak."
"Gereken" ise...
Tepki göstermek.

***

"Fi tarihinde" yine siyasete şiddet bulaşmıştı.
"Muhalefet partisine" taş atılmıştı. (2 Ekim 1962)
Ve ertesi gün Başbakan İsmet İnönü Meclis kürsüsündeydi:
"-Muhterem arkadaşlarım.
Demokratik rejimlerde hükümetin şerefi ve ilk vazifesi, muhalefette bulunan partilerin her türlü emniyetini temin etmektir. (Sürekli alkışlar)"
İsmet Paşa konuşmasının "3'üncü paragrafında" "şahsının ve hükümetinin derin üzüntüsünü" dile getiriyor.
Konuşmanın son cümlesi ise şöyle:
"Başkanlığı ile şeref duyduğum CHP'nin de benimle beraber bu teessüre ve teessüfe iştirak ettiğini size temin ederim. (Alkışlar)