Cemal Aydın... 1992'de "balmumlu davetiye ile" Ankaragücü'nde "göreve" çağrıldı.
5 yıl "yöneticilik" yaptı.
1997'de "ısrarla" Başkan olması istendi. Görevden kaçmadı.
"11 yıl karda yağmurda, Ankaragücü taraftarı ile beraber yürüdü bu yollarda."

***

Aylar önce dedi ki "artık yeter... Çekiliyorum." Ama "bayrağı kimse devralmadı."
Cemal Aydın kongre topladı. Yerine "başkan adayı" çıkmadı. Ve ondan rica edildi ki:
- İstifa etmiş başkan olarak, yerinize yeni başkan seçilene kadar, lütfen görevi sürdürünüz.
Sürdürüyor.
Sporda kazanmak da vardır, kaybetmek de. Ankaragücü geçen hafta Manisa'da galip geldi.
"Kendi seyircisi" Cemal Aydın'ı yuhaladı. Bu hafta Ankaragücü "sahasında yenildi." Seyirci yine Cemal Aydın'a "yuh" çekti.
Küfretti.
Başkanlığı sürecinde Ankaragücü'ne "modern bir tesis" kazandıran Cemal Aydın'a "küfredilmez."
"Büstü" yapılır, kulübün önüne dikilir. Teşekkür edilir. Ve alkışlarla evine gönderilir.

***

Biz Ankaragücü taraftarı değiliz ama...
Parasını ve sağlığını "kulübüne adayan" Cemal Aydın'a cumartesi günü "yapılanları" görünce... İsyan ettik:
- Ayıptır, ayıp... Gidin özür dileyin, elini öpün.