Topkapı Sarayı vakasında hepimizin ıskaladığı bir ayrıntı var.
Adamın biri; elinde iki tüfek, boynuna doladığı koca fişeklikle, İstanbul'un en kalabalık yerinde, Sultanahmet Meydanı'nda tam 100 metre yürüyüp sarayın kapısındaki güvenlik görevlilerini yaralıyor. İşin 'güvenlik zaafı' yönünü irdelemek istemiyorum. Benim asıl dikkat çekmek istediğim konu; millet olarak silaha, teröre, dehşete nasıl alıştığımız, şiddeti nasıl da sıradanlaştırdığımız.
Adam yürürken kimse müdahale etmemiş.
Hatta "Ne yapıyorsun?" diye soran olmamış. Biri, gülerek "Avcı mısın kardeş?" diye sorabilmiş... Diğerleri dizi ya da film çekildiğini sanmış.
Görünen o ki, dizilerdeki ve ana haber bültenlerindeki şiddet görüntüleri, teröristler için bir 'görünmezlik kalkanı' oluşturmuş. Her gün şiddetle yoğrulan halkımız, artık hiçbir şeyi 'sıra dışı' bulmaz olmuş. Umarım bu zaaftan yararlanacak yeni kötü niyetliler çıkmaz!