Çoluk çocuk perişan. Onlar güçlü iktidar karşısında "mağduriyeti" temsil ediyor. İster istemez vicdanlar onlardan yana. Hava soğuk, kâh kar, kâh yağmur yağıyor. Üşüyor, ıslanıyorlar. Kaybettikleri haklarının ve azalacak paralarının peşine düşmüşler. Zaten elde avuçta ne var ki!
Öte yandan Necati Doğru'nun sütununda yazdıkları (30.1.2010-Vatan) gerçeği yansıtıyorsa, olay daha vahim bir hale geliyor. İddiaları şöyle özetleyebiliriz: Tekel'e ait Alkollü İçkiler Sanayi ve Ticaret AŞ'nin bilançosunda borç olarak görünen 300 milyon lira, (yabancı para karşılığı o günkü kurlara göre 250 milyon dolar) devirden bir hafta önce silinerek Tekel Genel Müdürlüğü hesabına aktarıldı. Tekel'in rakı ve şarap fabrikaları 2004'te 292 milyon dolara özel bir yerli şirkete satıldı; bu fabrikalar, 2006'da 950 milyon dolara bir Amerikan şirketine devredildi. Tekel'in 5 sigara fabrikası ise, 1 milyar 720 milyon dolara yabancı bir şirkete satıldı. Bu fabrikalardan sadece Ballıca'nın yıllık faaliyet kârı 600 milyon liraydı. Tütün fabrikasının yanı sıra, 125 milyon dolar değerinde A ve B grad tütün de alıcıya verildi. (Necati Doğru, bu hususların, Yüksek Denetleme Kurulu raporlarında yer aldığını söylüyor)
Yukarıdaki bilgilerin ışığında, Tekel işçisi daha da haklı duruma geliyor. Acaba özelleştirmede birilerine avantaj mı sağlandı?
Bakalım madalyonun öbür yüzünde başka bilgiler var mı? İlgililerden sorup öğreneceğiz.