İşler yolunda giderken bizde kötü gelişmesine negatif ayrışma diyoruz. Tersi de tanımlıdır. Küresel krizde "teğet geçecek" öngörüsü, pozitif ayrışma örneği idi. Ancak "ayrıştırma" başka bir niyete vurgu yapıyor. Yolunda giden işlere çomak sokma gibi...
Bugün Kobani'yi bahane edip sokağı kana bulayanlar, tam da bunu yapıyor. Sanayi üretimi son 21 ayın en yükseğinde... İhracat, yaşlanan ve yavaşlayan Avrupa'ya, güneyimizdeki sıkıntılara rağmen artıyor. Jeopolitik risklere rağmen Türkiye hâlâ bölgenin istikrar adası.
Pozitif ayrışma, 2010'dan bu yana devam ederken son olaylar, ekonominin gidişatını tersine döndürme gayreti gibi. Gezi'de de benzerini yaşamıştık. Çevre talepleriyle başlayan hareketin aktörleri değişmiş, Taksim'i ve Türkiye'yi kana bulayan eylemlere dönüştürülmüştü.
O dönemde esnaf, sahneye çıkan vandallardan çok zarar gördü. Fakat bir süre sonra varlığını tehdit olarak algıladığı vandallara direndi, ekmek teknesini yağmalayanlara karşı çıktı. Kobani bahanesiyle bir yandan barış sürecini baltalarken diğer yanda yaklaşan seçimler öncesi ekonomiyi istikrarsızlaştırmak isteyenler, başarılı olacak mı? Kesinlikle hayır. Ancak bu negatif ayrıştırma gayretlerinin faturası da önümüze geliyor.
Sadece sığınmacılar için 3.5 milyar dolardan fazla maliyet üstlendik. Yetmezmiş gibi yüz binlerce yeni işsizimiz oldu. Bitmedi, kentlerimizin belediyecilik hizmet faturaları kabardı. Vandallar yüzünden turizm iptalleri, düşen perakende ciroları da cabası...
Soru şudur: Bir insan bunu kendine neden yapar? Hele ki haklarını savunduğu iddiasıyla bizzat o insanları ateşe neden atar? Aslında karmaşık değil cevap... Barış süreciyle toplumda karşılığı kalmayacakların, kaybedecekleri maçı uzatma gayreti bunlar.