Tribündeki veya ekran başında seyredenlerin şikayetçi olmayacakları, aksine umutla bekleyecekleri bir takımımız vardı. Onlardan istekli olmalarını, sahaya yüreklerini ve akıllarını koymalarını istiyorduk. Beklentilerimiz büyük. Nedeni oyuncularımıza ve yeteneklerine inanmamız. Bunu esirgeyip, aslında çok kolay yapabileceklerini, korku duvarlarının arkasına sakladıkları zaman kızgınlığımız ve hayal kırıklığımız büyüyor. Dün böyle bir gün değildi, Cuma da... Hissettiklerimiz, gelecek maçlarda da bu duyguyu tattırmayacaklar bize...
Hollanda maçını Selçuk İnan tartışmasıyla bataklık kıvamına getirip, Estonya öncesinde Milli Takım'ın altına serdik. Abdullah Avcı çok gergindi, eleştirileri de bu sinir harbi içinde cevapladı. Doğru zemin değil. Sakin olması ve sindirmesini bilmesi gerekenin laf yetiştirme çabasına girmesi, tartışmayı bitirmez; aksine büyütür.
Ve yine Selçuk İnan yok 11'de. Ancak rakip Selçuk'un yeteneklerine ihtiyaç bıraktırmıyor. Emre Belözoğlu yine komutan... Arda yine lider. Mehmet Topal yine defansif garanti. Hatasıza yakın oynuyorlar. Bu üçlünün omurga oluşturduğu futbolumuzla, her saniye Estonya duvarından bir parça koparıyoruz.

Yolları açık olsun
Arada beceriksizlik örnekleri de gösteriyor oyuncularımız. Rakip değerlendiremiyor. Bunları gidermek ne yazık ki mümkün değil, çünkü sınırları o kadar ve büyütemezler. Demek ki, daha akıllı olmaya çalışacaklar.
Arda - Emre ikilisi 10 kişi kalan rakibin direncini büyütmeden golü yapıyor. Ve keyifli dakikalar eşiğine geliyoruz. Acele etmemesi, kafasına göre takılması gereken biziz. Kontrolü sağlayıp, ayağa oynayıp, Hasan Ali ve Gökhan Gönül ile alanı büyütüp, yeni pozisyonlar için kırmızı halıyı seriveriyoruz yeşil çimlerin üzerine...
Evet; gelişeceğiz. Hem önde oynamaya çalışan, taktik disiplini yüksek, yeni vizyon arayan oyuncularımızla, hem de son gelişmelerle nasıl bir gömlek giydiğini anlayan Abdullah Avcı ile. Test ettik, onayladık. Yürüsünler, yolları açık olsun.