Aslında iki takımın da geçen sezondan bu maça kadar, paralel giden benzerlikleri var. İlk 11'lerinden önemli oyuncuları kaybettiler, yeniden çıkışı genç oyuncularla arıyorlar.
Beşiktaş'ın 3 yabancı ile maça başlayıp, 60'dan sonra Demba Ba ile 4'e çıkmasının altını çizelim.
8 sınırının zorlayabileceği bir maçtı. Süper Lig kadrosuyla Şampiyonlar Ligi şansını aradılar. Gerçi "Şans" da yanlarındaydı. Skor 2-0'a geldiğinde iki takım adına da "Kaçan gol" fırsatı yok gibiydi. Mustafa Pektemek ve Kerim Frei'nin rakibe çarpıp filelerle buluşan şutları son eleme turu için Bilic'in eline "Joker" verdi.
Elemeli maçlarda iyi futbol değil, doğru sonuçtur önemli olan. Skoru nasıl aldığımızın çok önemi yok. Gol nasıl olursa olsun sonuçta orada bulunmuş, denemiş veya istemişsindir. Bu nedenle daha sezon başında ve gerçekten zorlu bir deplasmanda Beşiktaş müthiş bir skor elde etti.
Bu oyunun temelinde Beşiktaş'ın Atiba ve Necip'le orta sahayı kilitlemesi, Olcay ve Kerim Frei'nin defanslarına yaptığı yardımlar strateji temelini oluşturdu.
Bir gece önce Önder Özen'e "Maç ne olur" diye sorduğumda "Beşiktaş kalesini kesinlikle kapatır, gol yemek istemediği bir maçta bunu başarır" dedi.
Gerçekten de siyah-beyazlı takım, savunma sistemi, geriye istekli koşusu ve temaslı oyundan kaçınmaması ile Özen'i haklı çıkardı. Uzatma dakikalarındaki penaltı, bu kurgunun dışında bir tecrübesizlik hatasıydı.
Demba Ba, merakla beklediğimiz isimdi. Maç içinde aldığı süreye rağmen sanki oynamamış gibiydi. Çok formsuz, ağır ve hatta takımın savaşçı anlayışını kavramış gözükmüyor. Sezon başında, daha maç ritmi kazanmadan böylesine üst düzey karşılaşmada gösterilen mücadele, rakibin bloke edilmesi çok iyi birşey.