Maçın kadrosu açıklandığında burun kıvıran sayısı bayağı fazlaydı. İlk yorumlar "defansif" ve "üretken olmayan" şeklinde rüzgârla dolaştı. İşte bu noktada; "futbolu çok iyi bilen, çok seyredenler" ile "oyunu bilen, strateji kuranlar" arasındaki fark ortaya çıktı.
Şenol Güneş de biliyor ki, Yusuf Yazıcı ile başlayabilir, tek forvet seçip Efe Can'ı oynatabilirdi. Ancak köprüden geçiyordu ve işini şansa bağlamak yerine, performansını, en azından vasatını bildiği oyuncuları tercih etti.
İlk maçların fıtratıdır; yenilmeyeceksin. Morali ve umudu her zaman sıcak tutmak ister takımlar. Arnavutluk'un da bu karakterde sahada olması kaçınılmaz. Önce; onların sertliğine ve agresifliğine cevap verecek, kalite noktasında da "pas kalitesi yüksek" oyuncuları tercih etti. Yani; önce oyunu istedi.
İki stoperin dışında, Okay ve Mahmut gibi stoper özellikli iki orta sahayı seçmesi de boşuna değil. Duran topların sürprizinden de uzak tutmak istedi kalesini. Üstelik Cenk ve Burak'ı da ekledi onlara.
Arnavutlar baskı ile pozisyon peşine düştüler, bizim de aklımız o yöndeydi ve ilk golü bulduk. Burak sevinçle ellerini kaldırdığında, rakibin kalemize sızma hareketlerinden üç tanesi vardı notlarımızda.
Hakan Çalhanoğlu mükemmel driplingi ve penaltı gibi şutuyla farkı ikiye çıkardığında, maçın da fişini çekti. Ne Arnavutlar'ın maça dair umudu kaldı, ne de tribünlerin baskısı. Göze hoş gelen futbol değil, kulağa hoş gelen bir sonuçla pazartesiyi bekleyeceğiz. İyi oldu, keyifli kaldık!