Türkiye son dünya şampiyonu Fransa'yı Konya'da devirip, deplasmanda berabere kaldığında psikolojik olarak 2020 Avrupa Şampiyonası Finalleri'nin rezervasyonunu yaptırmıştı. Bu sefer hedef Dünya Kupası, rakip de genç yıldızlar topluluğu Hollanda olunca Uluslar Ligi teferruat oldu ve aynı pencereden maça baktım. Dün, yine yeni bir zaferle karşılaştım. Hollanda'yı yenerek başlamak Norveç dahil bütün gruba net bir gözdağı… Ve bu bize 2002 Dünya Kupası'ndan bu yana şampiyonanın kapılarını açacak kadar stratejik ve önemli bir başlangıç galibiyeti.
Süper Lig'de ilk dört takımdan sadece iki oyuncunun 11'de olması ayrı bir analiz konusu ancak çoğu yurt dışına ihraç ettiğimiz oyuncularımızın başta Burak Yılmaz olmak üzere hazır görüntüsü büyük güven kaynağı. Şenol Güneş'in genç, atletik ve güçlü rakibine karşı cevap verebilecek dinamik ve doğru bir 11 tercihi yaptığını söyleyebilirim. Frank de Boer'un kurduğu Depay dahil hareketli ve güçlü bir hücum hattını güçlü savunmamızla bertaraf ettik. Kaptan Burak'ın ikisi ilk yarı ve biri de son gol olarak muhteşem performansı ile gollerinin, zaferi getiren en önemli performans olduğunun altını çizelim. Ancak Kaptan'ın ardında mücadele eden, kalede Uğurcan başta olmak üzere bütün oyunculara da haksızlık etmeyelim. Milli takımdaki en önemli değişim, Cengiz'in yokluğunda Yusuf'la Burak'ın birlikte ve yakın oynama deneyimiydi. Burak'ın golleri, Hakan'ın performansı, Uğurcan'ın penaltı dahil kurtarışları kadar Çağlar ve Umut'un kademeleri de çok kıymetliydi. En kıymetlisi 3-2'ye gelen maçı bırakmayan bir Türkiye'nin olmasıydı.
Hollanda'yı yenmek kolay iş değil. Milli takımı kutlarım. Bu zafer bana bunu söyletir. Norveç Cebelitarık'ı rahatça geçedursun, bekle bizi Katar!

Hollanda'yı yenerek elemelere başlamak Norveç dahil bütün gruba net bir gözdağı.