Önce şunu söylemek istiyorum: Evet, iki teknik adam da kafalarında maç öncesi bir senaryo, bir strateji belirlediler ama gerçekten böylesi isimlerin yer aldığı bir sahada futbol becerileri ve futbol keyfi seyretme anlamında çok yetersiz bir maçtı. Fenerbahçe maçı 2-0 kazanmış olsa bu iki takım için de geçerliydi.
Dün akşamki maçın karakteri mücadele ve stresti...Önce, Ersun hocanın penceresinden baktığımızda, diğer maçlara göre belki orta sahanın pas becerisini yükseltmek için Emre ve Cristian'ı sahaya sürmüştü. Ama hücum zenginliğini yine her zamanki gibi Webo-Sow-Kuyt üzerinden planlıyordu. Zaman zaman tempo yapmaya çalıştı ki, oyun anlayışında mücadele karakteri bazen baskın çıkabilir. Tipik o anlamda oynamak istediği bir maçtı Ersun Yanal'ın. Özellikle Galatasaray'a karşı oynarken tempodan daha çok mücadeleyi ve temaslı oyunu ön plana çıkardı.
Bu da oyunu zaman zaman sertleştirdi. Salih Uçan değişikliği topa sahip olmak için geç kalınmış olsa da doğruydu. Kuyt-Emenike ise zorunluluktandı.

Deneme yanılma olmaz
Derbideki misafir takım Galatasaray'a gelince, baştan söylüyorum; o kadrodan savunma takımı kuramazsınız. En fazla Ceyhun Gülselam'ı alıp orta sahanın göbeğine koyarsınız. Ama takım savunmasını her oyuncu ile yapabilirsiniz. Yeter ki pozisyonu aldırın. Bu yönden baktığınızda Galatasaray'ın bu mücadele ve tempo oyununu durdurarak değil topa sahip olup, orta saha becerileri ile lehine çevirebilirdi. Roberto Mancini bunu hiç düşünmemişti açıkçası.
İtalyan teknik adamın geriye düştükten sonra yaptığı tek şey, Bruma ile Burak Yılmaz'ı öne çıkarmak oldu. İkinci yarı ise "Ben Ceyhun Gülselam ile de bu maçı kazanırım" düşüncesini 62. dakikaya kadar sürdürdü. Bence Mancini'nin görmesi gereken şey, Şamhpiyonlar Ligi'ndeki Kopenhag maçında ilk yarının son 25 dakikasındaki oynadığı oyun şeklini yakalamasıydı.
Hakem Bülent Yıldırım ise zaman zaman sertleşen maçı kontrol altına almakta zorlandı.

MAÇIN ADAMI: CANER ERKİN