Bundan 10 yıl önce biri bize bugünkü manzarayı anlatsaydı, "Yok canım" der, güler geçerdik... Bugünkü manzara şu; Ebru Şallı doğumdan sonra hastaneden çıkmış eve gelmiş, Demet Kutluay ile ben de onu ziyaretteyiz. Her şeyi unutup annelik kimliğimize bürünmüşüz. Konular; doğum, alınan kilolar, bebek bakımında yeni yöntemler, Beren kardeşi Berk'i kıskandı mı? Demet'in İrem'i ile Ömer'i... Henüz iki günlük Berk bebeğin fotoğraflardan her şeyden anlıyormuş gibi bakan bakışları... Bir huzur, bir mutluluk, bir dinginlik... Oysa 10 yıl önce herkes deli gibi iş-güç peşinde koştururdu. İnsanın "Ahhh hayat... Ne çabuk akıp gidiyorsun" diyesi geliyor. Bu arada fark ediyorum ki; işin ötesinde hepimiz birbirimizin hayatına tanıklık ederek yılları ardımızda bırakıyoruz. Demet'in de Ebru'nun da düğünlerinde yanlarındaydım. İrem'in doğumundan birkaç saat sonra hastanedeydim. Hepsi daha dün gibi aklımda. Acaba günün birinde bu miniklerin düğünlerinde de bir arada olur muyuz? Oluruz, oluruz...