Sonunda biri çıkıp dürüstçe cevap verdi. Bergüzar Korel'e, eşi Halit Ergenç'in öpüşme sahnelerinde rahatsızlık duyup duymadığını sormuşlar. O da "Ben kocama aşığım, tabii ki rahatsız oluyorum" demiş. Helal sana Bergüzar! "Olur mu hiç öyle şey? Biz profesyoneliz, bir oyuncu senaryo gerektiriyorsa, öpüşür de sevişir de... Bizler bunu normal karşılarız, hiç de rahatsız falan olmayız" demediğin için... "Bir oyuncu, anası-babası ölse bile sahneye çıkmalıdır" saçmalığı kadar insanı rahatsız eden bir söylem bu... "Biz oyuncuyuz" demek, "Biz aslında insan değiliz, birer odunuz demek" sanki!

ÇOK SAMİMİYETSİZ
40 derece ateşim olacak, en sevdiklerimden birini yitirmiş olacağım, kaza geçireceğim falan ama "Aman seyirciye ayıp olmasın" diye rol kesmeye aynen devam edeceğim ha? Hadi ordan! O seyirci, aynı üzüntüyü yaşarken, "Aaa olmaz! Bugün bilmem ne oyununa bilet almıştım, şimdi gitmezsem koltuk boş kalır, oyuncuya ayıp olur" diyor mu? Şu sevdiğinin halvet sahnelerinden hiçbir rahatsızlık duymayan sanatçılar da aynı şekilde bana çok samimiyetsiz geliyor işte. Garip bir kibir var sanki üzerlerinde. Biz normal, sıradan, ölümlü kullar gibi değil çünkü onlar... Kıskanma gibi bayağı huyları içlerinde barındırmıyorlar. Yemezler. Ben bir sanat okulunda okudum. Dolayısıyla tiyatro bölümünden de birçok arkadaşım vardı. Birbirlerinin başkalarıyla olan sahnelerine sesini çıkarmayan, buna tepki vermeyi meslek adabına aykırı sayan o 'cool' arkadaşların, özel ilişkilerinde birer vahşiye dönüştüğüne defalarca tanık oldum. Ben hayatımda onların birbiriyle yaptığı kadar kanlı tartışmalar, kavgalar görmedim. Özellikle kıskançlıkları o kadar tehlikeli oluyordu ki! Sahnede birbirlerini izlerken bastırdıkları duygular, eve girince birden patlama yaşıyordu zaar! Haa tabii şöyle olur, ortada çok iyi bir proje vardır ve rol de karşı cinsle yakınlaşmayı gerektirir, gereken de yapılır. Ama işte için de cız eder. Hani benim başıma gelse diyorum, sevgilimin beyaz perdede veya ekranda bir başkasına bana baktığı gibi baktığını görsem, yüreğim burkulur. Arıza çıkarmam, karışmam da, ama bir rahatsızlık duyduğumu açık açık söylemekten de imtina etmem. İnsan sevdiğini kıskanır kardeşim, iki kere iki dört! "Ben sana güveniyorum" demek aslında biraz da "Ben artık seni sallamıyorum, ne yaparsan yap" demekle eşittir. Çiğ sütle hayata merhaba demiş insanoğlunun nesine güveneceksin? Can bu çeker, ateş bu, barutu görünce alev alır. Dolayısıyla Bergüzar'ın bu samimi itirafına da tarafımdan saygıyla şapka çıkarılır.