Valla bunu da demişler; ahkamı kesmiş, 'Cem Yılmaz'ın eski tadı yok!' demişler. "Güldük ama o kadar da gülmedik' buyurmuşlar. (Ne diyeyim Allah güldürsün.) Malum, sahalara döndü Cem Yılmaz. Esas sahasına, sahneye yani. Haftada üç gece Maslak TİM'de çıkıyor (Bu cümlede Günay'da çıkan assolist havası esse de amaç o değildir.) İki aylık biletleri çoktan tükendi. Yer bulmak imkansız gibi.

EN GÜZEL HEDİYE BİR BİLET
Ben de bizim kızlarla Maslak TİM yolunu tuttum salı gecesi. Cem Yılmaz'ın öyle bir büyüsü var işte, daha 'Ce-'yi duyan sizinle gelmek istiyor gösteriye. Bugünlerde arkadaşına, eşine, patronuna, sevgiline verebileceğin en güzel, en sevap hediye bir tane Cem Yılmaz biletidir haberiniz olsun! Bu davete kanlı bıçaklı ayrıldığınız eski sevgiliniz bile koşa koşa gelir. Anladınız siz beni. Gösteriden yarım saat önce olay yerine ayak bastık. Salon ağzına kadar dolu. Daha Cem Yılmaz sahneye çıkmadı ama herkesin yüzünde bir gülücük sabitlenmiş durumda. Sahnede uzun bir masa, üstünde çeşit çeşit kalın kitaplar, önünde kırmızı puf. Kocaman sahneye kocaman adam Cem Yılmaz çıkınca, ortalık alkış kıyamet tabii. Yaşasın geldiiii! Ve beklenen adam başlıyor anlatmaya. Konuları arasında televizyon da var yurdumun garsonları da Ferrari'ye binen sarışın ablalar da çocuk meselesi de... Cem Yılmaz esprileri yazılacak cinsten değildir ya, sadece onun ağzından duymak, ondan dinlemek güzeldir ya... O yüzden yazıp gazozunu kaçıracak değilim.

DAHA ÇOK SEVDİM
Ben bu gösteriyle ilgili şunu söylemek isterim: Evet! Cem Yılmaz eskisi gibi değil ama ben bu Cem Yılmaz'a bayıldım, daha çok sevdim. Bir daha, bir daha izlemek isterim onu. Fırlama bir çocuk değil, daha olgunlaşmış, demlenmiş, sakin, çaktırmadan hayata dair ciddi sorular soran, eğriyi doğruyu kendi kendine tartışan, cevaplar arayan, adam gibi adam vardı karşımda. Komik miydi? Yahu bu nasıl soru; tabii ki fazlasıyla komikti. Öyle bir zeka, öyle bir gözlem yeteneği, öyle bir sihir ki onunkisi "İyi ki varsın" demekten başka bir şey bulamıyorum yani.