Maç başladıktan kısa süre sonra Galatasaray'ın taktiği belli oldu. Sahayı geniş kullanıp garantili, bol paslarla topa mümkün olduğunca sahip olarak tempoyu ayarlayıp kontrollü anlayışa sahip kalmak. Top rakipteyken de önde basmadan takım halinde topun arkasına geçip alan daraltmak.
Bu taktik ilk yarı boyunca çok iyi işledi. Rakibe 25. dakikaya kadar tempoyu yükseltme, hücumda devamlılık ve net pozisyon şansı verilmedi. Buna karşılık ofansif anlamda bir etkinlik yoktu. Çünkü alışılmış biçimde İtalyan futbolunun tipik özelliğiyle rakip, savunma tedbirlerini elden bırakmıyordu. Galatasaray tam biraz baskı altına girdiğinde Juventus defansının ve kaleci Buffon'un sıra dışı hatalarıyla Didier Drogba ile skor avantajı yakalandı.

AMRABAT PLANI BOZDU
İkinci yarı nefes kesti. Juventus müthiş bir tempoyla yüklendi. Galatasaray alan daraltarak yürekli bir savunma yapıyordu. İlk yarının aksine topa sahip olunamıyor, karşı alana geçilemiyordu. Şut bombardımanı kaleyi tutmadı. Artık son bölüme girilirken rakipte de bir moral düşüklüğü başlamışken Amrabat gereksiz bir penaltı yaptırdı ve skora denge geldi. Juventus tekrar havaya girdi ve bitime az bir süre kala öne geçti. Normal olarak her şey bitmişti. Bu deneyimdeki güçlü bir İtalyan takımı artık pozisyon bile vermezdi. Ama Drogba kafayla mükemmel bir asist yapınca Umut beraberliği sağlayıp çok önemli bir puanı haneye yazdırdı.
Başta Hakan Balta olmak üzere defans bloğu ve Melo mükemmele yakın oynadı. Maç eksiğine rağmen Gökhan Zan'ın performansını takdir etmemek mümkün değil. Fizik olarak yeterli olmadığı halde akıllı bir gol ve mükemmel bir asist yapan Drogba da dünyanın en iyi santrforlarından biri olduğunu yine gösterdi. Anlamadığım bir konu da Conte'nin tek kaleye dönüşeceği belli olan ikinci yarıya hava hakimiyeti müthiş olan Llorente ile başlamayışıydı. Oyuna geç alınması büyük teknik adam hatasıydı.

MAÇIN ADAMI: DIDIER DROGBA