Maç öncesindeki kağıt üstü hesaplarda denge vardı. Galatasaray, Beşiktaş'a göre takım savunmasını daha iyi biliyor ve uyguluyordu. Beşiktaş ise rakibinin elinde olmayan bir ön taraf zenginliğine sahipti. İki taraf da kozlarını karşı karşıya getirerek, tabelayı değiştirmeyi bir "fırsat" anında deneyecekti. Görünen o ki, Carvalhal ilk kez belli bir plan sahibiydi. Daha öncesinde farklı oyuncularının içgüdüleri Beşiktaş'ın hücum aksiyonlarını belirliyordu. Bu kez Almeida özel olarak seçilmişti. Portekizli'nin, genç Semih'i her yüksek topta bertaraf ettiğini gördük. İlk yarıdaki iki net ve direkte patlayan pozisyon; Almeida'nın kafasına değen top sonrasındaydı.
20'den sonra tüm atak hamleleri Beşiktaş'tan gelmeye başladı. Galatasaray ilerde top tutamıyor, ayağa paslarla çıkamıyor, önde yaptıkları baskıyla da sürpriz top kazanamıyordu.

FATİH TERİM'İN DOĞRULARI
Bu nedenle Fatih Hoca'nın ikinci 45'e Sabri ile başlayarak, maçı ele geçirme düşüncesi doğruydu. Orta sahayı kalabalık tutarak inisiyatifi rakibe bırakmayı yeğleyen düzeni beli değiştiremeyecekti ama kontrolüne geçirebilecekti. Sabri sakatlığı sonrasında Melo-Baros hamlesi de zeka taşıyordu. Rakibi tedirgin edip, kendi takımına da "Saldırıyoruz, beraberliğe oynamak yok" mesajını en net şekilde vermek istedi Terim. Yabancı kontenjanı, seçimi Melo olarak belirledi. İkinci sarı tehlikesi de karardaki "etkin madde" olabilir elbette.
Sezonun ilk bölümündeki derbi öncesindeki hesapların "Aman kaybetmeyelim" felsefesini taşıdığı gerçeğiyle birlikte son 15'te iki takımın da önceliği geride kalabalık kalmak oldu.
Yine de gol olması gerekenlerin de olmadığı, maç sonrasında şansa veya şanssızlığa rol verileceği bir derbiyi tamamladık. Sıkılmadık, mücadeleye saygı duyduk, basit hataları ayıpladık. Keyfimiz yarım kalmadı.