İbrahim Akgün'ün yazdığı "Söz İncileri (Osmanlı şiirinden seçilmiş beyitler)" (Kurtuba Yayınları) isimli kitap elime yeni geçti. Günümüze ışık tutan birbirinden güzel beyitleri derlemiş Akgün. Anlamları ve hikâyeleriyle birlikte okurla paylaşıyor.
Kanuni Sultan Süleyman, Şeyhülislâm Ebussuud Efendi'den, manzum bir dille, Topkapı Sarayı'nın bahçesindeki meyve ağaçlarına zarar veren karıncaların yok edilmesinin, dinen caiz olup olmadığını sorar: "Dırahta ger ziyan etse karınca / Günah var mıdır ânı kırınca?"
Şairliği de bulunan Şeyhülislâm, şu beyitle cevap verir padişaha: "Yarın Hakk'ın huzuruna varınca / Süleyman'dan hakkın alır karınca"
Ebussuud Efendi verdiği cevapta, yeryüzünde en küçük olanla, en büyüğü kıyaslayarak bir yargıya varıyor. Küçüklüğün, zayıflığın, acizliğin sembolü olan karıncayla, büyüklüğün, azametin, gücün kudretin temsilcisi olan cihan imparatorluğunun başındaki insan. Ve karınca ile cihan imparatorluğunu aynı mahkemede yargılayan bir adalet anlayışı ile karıncanın hakkını tartabilen bir terazi. "Kanunilik", cihan hükümdarının karıncaya hesap verdiği düzendir.
İbrahim Akgün'ün bu güzel eserinden başka beyitler de vereceğim. Ama önce, kısa bir soru: "Üstünün hukuku değil, hukukun üstünlüğü" diyoruz demesine fakat yargı mensuplarımızda gerçekten o hassas terazi var mı?
"Çalışsa bin sene, bülbül gibi karga fasih olmaz / Balonla asumana çıksa bir Adem Mesih olmaz" Şair Eşref (Bir karga, bin sene çalışsa bülbül gibi güzel ve düzgün ötemediği gibi, bir insan balonla göklere çıkmakla Mesih olmaz.) "Postu sırtında gezer hayvanın / İlmi, sadrında olur insanın" Sümbülzade Vehbi (Hayvanın ziyneti olan postu onun sırtındadır. İnsan ise ilmini beyninde ve kalbinde taşır; hayvanlara özenerek, onu gösteriş için kullanmaz.) "İlim okumaktan Murat / Kişi hakkı bilmektir" Yunus Emre (Bütün öğrendiklerinin anası, esası kişi hakkı bilmektir. Onu öğrenemediysen ilim öğrendim deme sakın).
