Durum o kadar zorlaşıyor ki... Demokratik açılım süreci canlı tutulurken milliyetçi hassasiyetler gözetilecek. Terörle mücadele edilirken kontrol dışı çatışmalar önlenecek. Güneydoğu'da 1993 tablosu, yani kurtarılmış bölgeleri hayata geçirme oyunu bozulurken, demokratik kanallar açık tutulacak. Ve bütün bunlar, seçim ortamında her türlü kartın açıldığı acımasız rekabet şartlarında gerçekleştirilecek.
İktidara talip olan partilerin bu kaygıları aynı ölçüde iliklerinde hissettiğini söyleyebilir miyiz?
***
"Kanlı bir senaryo" 12 Haziran Sandığı'nı maalesef teslim almak üzere. Üstelik şehir merkezleri ile kırsalda ayrı ayrı planlar devrede. Diyarbakır'da, Batman'da, Hakkâri'de çarşıya çıkan bir iki karanlık tip, örgütün emrini tebliğ etti mi kepenkler iniyor, sokaklar karışıyor. Şırnak, Bingöl, Tunceli dağlarından iç kesimlere sızan silahlı gruplar ise küçük yerleşim yerlerine baskı uyguluyor. Terör örgütü, eylemsizlik kararına karşın operasyonların devam ettiği bahanesi ile şiddeti tırmandırıyor.
İşte burası bam teli... Zira zihinleri bulandıran iddialar birbirini izliyor. Örneğin, kelle alma diye bakılan askeri yöntemlere hız kazandırıldığı, PKK sempatizanlarının siyasal olarak keskinleştirildiği, BDP'ye propaganda malzemesi yaratıldığı ileri sürülüyor. Hatta siyasi inisiyatifi de aşan operasyonlar başlatıldığı, terörist cenazelerindeki olaylarla ülkenin diğer bölümlerinde milli duyguların kabartıldığı savunuluyor. Devletin meşru mücadelesi bile tartışmaya açılıyor. Böylece MHP'nin baraj altında kalmasına yönelik "kaset savaşı" ile barajın üstünde tutunmasını sağlamaya yönelik "bir başka savaşın" kızıştırıldığı kuşkusu derinleşiyor.
***
Bugün seçmen, çelişkili birçok gelişmeye sağduyusu ile aynı anda çare bulmak durumunda. Temel soru şu:
"Kürt sorununu, yeni anayasa bazında çözmeyi vaat eden bir parti neden terörize ediliyor? BDP ve gizli işbirlikçileri bundan ne umuyor?"
Görünen o ki, Milli Birlik Projesi ile yükseltilen beklentiler yeterince karşılanmış değil. Bu yüzden çift taraflı
"samimiyet ve güven açığı" had safhada. Lakin konunun duygusal yanını aşan ince hesaplarla karşı karşıyayız. Mesele, AK Parti'nin siyasal tabanını silahla tasfiye etmek isteyenlerle, vekil sayısının azalmasını arzulayan organize çevrelerin niyetleri ile doğrudan ilintili. Gerek Ankara gerekse Diyarbakır'daki bazı odaklar açısından güçlü rakip saf dışı bırakıldı mı, ülkede yönetsel hesaplaşma başlatılması da mümkün; ayrıştırıcı politikalara zemin oluşturulması da.
***
Şimdi yarıştaki partilerin
"durup düşünmesini, sivri dili terk etmesini, belden aşağı işlere takılmamasını, arkadan vurmaktan vazgeçmesini beklemek" belki hayalcilik olur. Ancak rövanşist ihtiraslarla hareket edenlerin oyunları yüzünden, iktidar partisi gerçek manada eleştiri kantarında bile tartılamıyor. AK Parti'yi zayıflatma stratejisi hem vesayetçi anlayışın hem de bölücü siyasetin ortak paydasına dönüştü mü işin rengi değişiyor. Oysa sınır illerinden başlayıp dalga dalga Anadolu'ya yayılan puslu havaya dikkat etme görevi, bir parti ile sınırlı değil. Mitinglerin selameti kadar haziran başından itibaren Güneydoğu'da hür siyasetin teminat altına alınması da ortak bilinç gerektiriyor.
Seçim meydanlarının ilk günlerindeki sosyal reçetelerin, çılgın projelerin yerini siyaseti dizayn etmeye dönük gizli çekimlerin, ar namus çağrılarının, yalan yanlış söylemlerin, kan dökme eylemlerinin alması ne büyük talihsizlik. Bu eşik aşılamazsa Türkiye'yi hayli sıkıntılı günler bekliyor demektir. Yoksa siyaset olağan akışına bırakılsa AK Parti'nin tek başına iktidara geleceği, CHP'de
Kemal Kılıçdaroğlu'na bir dönem daha şans tanınacağı, MHP'nin her halükârda iç muhasebeye yöneleceği, BDP'nin kozmopolit kimlikle Meclis'e taşınacağı zaten görülüyor. Bu denklem bile oldukça karmaşıkken, siyaseti içinden çıkılmaz noktaya götürmek acaba kimlere yarar sağlar?
