Seçim kampanyası ilerledikçe partilerin aday tercihinin etkileri ile saha performansının yansımaları daha belirgin şekilde ortaya çıkıyor. İktidara en yakın konumdaki AK Parti ile yarıştaki diğer partilerin stratejik hamlelerine ayrı ayrı değinmek gerekiyor. Esasen ana muhalefet partisi CHP ile Meclis'e girme mücadelesi veren MHP benzer izlenimler sunuyor. Her iki partide de örgütlerle adaylar arasındaki kopukluk çoğu yerde dikkati çekiyor.
CHP; kemik oy tabanına, sosyal projelerini ve Kemal Kılıçdaroğlu rüzgârını yansıtmaya çabalarken tutarsızlıklar yüzünden eksen kaybediyor. Son dönemde çözüm önerileri yerine temelsiz iddiaların dillendirilmesi, bu isnatların altının boş çıkması ve polemik yarışındaki yetersizlik eleştirilerin merkezine oturuyor.
MHP'nin kaset depremini henüz aşamadığı, ortak söylem geliştiremediği görülüyor. Parti kadroları, siyasi atak pozisyonundan savunma pozisyonuna geçiyor. "Evinin içini idare edemeyen parti" imajı yüzünden "Ülkeyi nasıl idare edecekler?" sorusuna yanıt verilmesi güçleşiyor.
Baraj sorununu aşmak için bir platform oluşturan BDP'deki manzara ise tam anlamıyla çok başlı. Örgüt formatlı simalara eklenen sol eğilimli ve muhafazakâr kimlikli figürlerin üslupları öylesine farklı ki. Bu yüzden "parti komiseri" rolündeki birilerinin yakın gözetiminde tutuluyorlar.
Başbakan'ın karizması ve kişisel rüzgârı tabanda her an hissediliyor. Birçok açığı kapatmayı sağlıyor. Sürekli yenilenen anketler sayesinde seçmenin nabzı, il il yansımaları bilimsel olarak analiz ediliyor. Anlık bilgilendirmelerle, eksiklikler giderilip, hatalar telafi edilebiliyor. Bazı illerde ithal aday görüntüsünden kaynaklanan handikap, hizmet getirecek etkili siyasetçi beklentisi ile aşılıyor. Özellikle yeniden bakan olması muhtemel isimler kitleleri diri tutabiliyor. Bakanların, takım elbise-kravatla, resmi makam aracı ve koruma ordusuyla gezdiğine ilişkin algı, seçmenle arasında zihni duvar örülmesine yol açıyor, sağduyulu seçmene erişim güçleşiyor. Bilhassa Doğu ve Güneydoğu'dan, seçim çalışmalarının resmi devlet havası ile yapıldığı yakınması geliyor. Bu temasların sivil hamle niteliği kazanması için tarz değişimi isteniyor. Bakanlar daha çok kendi sınırlı sorumluluk alanları ile ilgili gelişmeleri seçmene izah ettiği için ülkenin ortak gündem maddeleri veya yerel sorunlar üzerindeki vurguların yüzeysel kaldığı söyleniyor. Partinin önde gelenlerininbaskın karakteri nedeni ile alt sıradaki adayların kendisini yeterince gösteremediği, büyüklerin peşine takılma kaygısına kapıldığı, halkın önceliklerinin ötelenebildiği savunuluyor. Bürokrat adayların, memur gibi davranma alışkanlığından henüz kopamadığı, halkla ilişkiler tarafına yönelmeleri gerektiği vurgulanıyor. Kabine üyeleri ve parti yöneticilerinin seçim döneminin bir noktasında, birlikte değerlendirme yapması ve deneyim aktarımını tamamlaması gereği ise sıkça dile getiriliyor.
