CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu'nun 2014 yılı bütçesini eleştirdiği 69 dakikalık konuşması sırasında bir bakan ve birkaç milletvekilinin kısa süreli laf atması dışında AK Parti Grubu'nun geneli dinlemede kaldı. Meclis Başkanı Cemil Çiçek'in ikazlarına uydu.
Derken... AK Parti Grup Başkanvekili Nurettin Canikli, Kılıçdaroğlu'nun bir iddiasına yanıt vermek için kürsüye geldi. CHP Genel Başkanı için "Sayın konuşmacı" ifadesini kullandı.
CHP Grubu buna tepki gösterdi. Grup Başkanvekili Akif Hamzaçebi, söz alarak kürsüye çıktı. Siyasi nezakete yaraşır bir üslup kullandı ve şöyle devam etti: "Recep Tayyip Erdoğan Başbakan'dır. Biz, kendisine, 'konuşmacı' demeyiz. Recep Tayyip Erdoğan da demeyiz. Kendisini eleştirebiliriz, kızabiliriz, politikalarını beğenmeyebiliriz. Ama biz ona Sayın Başbakan deriz."
Sonra... İlerleyen saatlerde Başbakan Tayyip Erdoğan kürsüye yöneldi. O sırada konuşma kitapçığı tüm vekillere dağıtıldı. Daha metnin tek satırını bile okumayan, "kadrolu bir grup CHP'li milletvekili" ilk dakikadan itibaren Başbakan'a sataştı. "Haydar Akar, İzzet Çetin, Ali Rıza Öztürk, Tanju Özcan, Musa Çam", Meclis Başkanı'nın tüm ricalarına rağmen bıkıp usanmadan 1 saat 9 dakika boyunca kesintisiz bağırıp çağırdı. Dinlemedi. Ne CHP lideri ne de grup yönetiminden bir isim, milletvekili arkadaşlarına dönerek uyarma gereği duydu!
Buna da güya "muhalefet" dendi! Gerçekten yazık.
Evet, bütçe müzakereleri polemiğe açık ortamlardır. Muhalefetin, itirazlarını dile getirmesi için yeterli süre ve fırsat da mevcuttur. Muhalefet temsilcileri, Başbakan'ı beğenmek durumunda değildir. Ama... Bu karşılıklı atışmanın bile yazılı olmayan kuralları, ince zekâ ürünü örnekleri, seviyesi ve siyasi lezzeti vardır. Oysa önceki akşam hem bütçenin hem de muhalefetin tadı kaçtı.
Sonuç... Çözüm üretemeyen, laf üretir!