Üretim fikrinden satış sonrasına dek uzanan süreci, her aşamasında yönetmek ve her kademede artan katma değerden daha çok pay almayı anlatıyor. Söz konusu tekstil ise pamuktan başlayan yolculuğun müşterinin üzerindeki moda giysiye dönüştüğü noktaya dek her aşamada artan değeri kastediyoruz. Sorun, bu zincirin, her kademeden artan halkalarından kaçına sahip olduğumuzdur. 1980 öncesinde pamuk ihraç ederken kiloda 1 $ kazanan Türkiye'den, bugün markasını, modanın merkezi Paris'e taşıyabilen düzeye gelebildik. Değer zincirinin her düzeyindeki farklı zenginlik alanlarında var olabilmek, "kazandıran ihracatın" da temel şartı.
Söz konusu turizm ise, yurtdışından turist getirip sonra aynı turisti mutlu bir şekilde evine getirme süreci, değer zincirini oluşturur. Sorgulanan; bu turistin cebindeki 100 $'ın, zincirin halkaları arasında nasıl pay edildiği ve bu paydan ülke ekonomisine katılan değerdir.
Moda ve hazır giyim, değer zincirinin son derece karmaşık olduğu ve katma değeri en yüksek sektörlerin başında yer alıyor. Düne kadar bu değer zincirinin "üretim aşamasında" etkin rol alan Türkiye; "Made in Turkey" övgüsüyle bir yere kadar gelebildi.
Şimdi sıra; üretimin ötesine taşmak, tasarımcı ve hatta organizatör ülke olmakta.
Eğer bu başarılabilirse, daha değerli bir "değer zinciri" ve ülkeye daha çok katma değer sağlayan yapılara varabileceğiz.
Zaten Türkiye, 500 milyar $'lık ihracat hedefine koşarken, organizatör ülke olmak zorunda. Üstelik bunun için üretim üssü olma özelliğinden vazgeçmesi de gerekmiyor.
Ancak bazı ürünlerde bizler artık organizatör rolüne bürünebilir ve bu sayede civar coğrafyadaki zenginliği yöneterek (daha çok pay) alabiliriz.
Mesela Belçika... Ürettiriyor, üstüne değer koyuyor ve satıyor. Bu sayede 500 milyar $'lık ihracata ulaşabiliyor. Çevremizdeki düşük maliyet ülkeleri, bölgede artan önemimize paralel olarak Türkiye için yeni bir zenginlik alanına pekala dönüştürülebilir.