TÜBİSAD, Türkiye ekonomisi için bilgi ve iletişim teknolojilerinin önemine dair kapsamlı bir rapor sundu bizlere. Özeti şu: 2023 hedefleri, bilişimsiz olmaz! Gerekçeleri, yılda %8.5'lik büyümeyi ancak ve ancak bilişimin vaat ettiği verimlilik sağlayabilir.
Peki, bu doğru mu? 1990'lı yıllarda ABD için doğru idi. Hatta 2000'li yıllarda bilişimi süreçlerine uygulayan pek çok özel sektör devi ve belediye "e-dönüşüm" sayesinde bu verimlilik ve kâr patlamasının (doğal olarak maliyetleri indirme) mümkün olduğunu gösterdi bize.
Bilişim Sanayicileri Derneği Başkanı Dr. Kemal Cılız ve raportörlerin ortak sunumunda, karar vericilere şu politikalar öneriliyor: Bilişim, büyüme stratejisinin ayrılmaz parçası olsun. Sektör güçlü yasal altyapıya kavuşsun. Bilişime dayalı istihdam için eğitim politikası geliştirilsin. Hizmet ve yazılım ihracatı desteklensin. Rekabetçi, yaygın ve ucuz iletişim altyapısı ve hizmetleri sağlansın. Gerisi, vergi, Ar-Ge teşvikine yönelik destekler...
Peki, bu ne kadar gerçekçi? Sahi, bilişimsiz olmaz mı? Aslında cevap, bilişimden ne anladığımıza dairdir. Şayet bilişimi tüketim üzerinden okursak, en geniş kapsamda 66.7 milyar liralık sektörden söz ediyor oluruz. Ancak bilgi ve iletişimi üretim boyutuyla ele alıp "iş, ilişki, iletişim ve bilgi" süreçlerini buna göre yapılandırmayı başarabilirsek, yıllık %8.5'i de aşan büyüme hızı yakalayabiliriz.
Orta gelir tuzağındaki üretim yapısını iyileştirmede bilişimin vaat ettiklerini yeterince kullanamadık. Teknolojik olmayan sorunları, teknolojiyle çözebileceğimizi sandık. Bilişime dair bütüncül bakış oluşturamadığımız için masalarımız PC, kucaklarımız laptop, avuçlarımız akıllı telefon ile doldu fakat dijital açığımızı artırmaktan öteye varamadık.
Tamam, bilişimsiz olmaz ancak "akıl ve bilgi" yoksa bilişsen de olmaz!