Ne çok şeysin sen... Yüzüme gülücük, sırtıma güven, gözyaşlarıma mendil, hastalığıma sağlıksın sen.
Elime elsin sen.
Dilime tatlısın sen.
Kaçıp gidemem uzaklara, çünkü hep beklersin sen.
Uçup gidemem kendimden çünkü beni bende tutansın sen.
Bir bardak ılık süt gibidir sözlerin, kimsenin tesellisi tutmaz seninkilerin yerini. Çünkü bir tek sen bilirsin ruhumun en derinlerini...
Düğümlendiğimde bir tek sen çözebilirsin beni.
Avucunun içiyim ben senin, dünyadaki meleğimsin sen benim.
Koca kadın oldum da hâlâ canım yandığında koynuna girip yatmaktır tek isteğim.
Şimdi kendi evimde, kendi düzenimde yaşarken için için seni arar gözlerim. Mutfaktan gelen tabak çanak tıkırtılarını, kahvaltı sofrasındaki kahkahalarını, fazla açtığın televizyonun sesini, bir anda eve yayılan domatesli pilavının mis kokusunu, yan yana uzanıp konuşmalarımızı, sabah kahvesi seanslarımızı, ev ahalisine karşı birleşip gizli gizli kaynatmalarımızı özlerim.
Hem de ne özlerim...
İlk durağımsın sen benim. Yolumsun, kaderimin armağanısın...
Büyüdükçe sana benziyorum ve laf aramızda kalsın bunu çok seviyorum. Saçlarımın dalgası bile seninkiler gibi düşüyor yüzüme. Aynaya her baktığımda sanki sensin bana gülümseyen.
Ben de senin gibi çantamın ağzı açık geziyorum, o fermuarı kapatmak niye zor geliyorsa artık. Valla sen söyle ben cevabı bilmiyorum.
Ben de senin gibi üzüntümü ve sevincimi kocaman yaşıyorum. Artık senin gibi uyanıyorum sabahları, çayımı içmeden kendime gelemiyorum.
Şimdi sen benim en iyi dostum, en yakın arkadaşımsın ya... İşte şu hayatta en çok buna seviniyorum.
Kalplerimizin koşulsuz ve sözleşmeden buluşmasını seviyorum.
Sabahları sesini duymasam, gece yatmadan sana her şeyi anlatmasam, zaman zaman verdiğin cevaplar hoşuma gitmeyip beni kızdırsa bile bütün soruları sana sormasam bu nasıl bir hayat olurdu... Bilemiyorum.
Sensiz kalmayı hiç istemiyorum.
Bu senin ilk annesiz anneler günün, gözlerin yaşlı, için kan ağlıyor, onu çok özlüyorsun, pişmanlıkların içini yakıyor biliyorum.
"En büyük dileğin nedir?" diye sorsalar; senden yana pişmanlık duymak istemiyorum.
Her gün daha iyi anlıyorum kıyametini...
Çünkü sen varsın ya; ben tamamım, sen varsın ya; ben aşktayım, sen varsın ya; sırtımın yere gelmeyeceğinden eminim, sen varsın ya; sevilmenin tadına varabilirim.
Çünkü sen varsın ya; üzüntüler uğrar geçer evime, keder yerleşemez.
Sen varsın ya; o telefon her zaman çalar, sen varsın ya; üşüdüğümde bir kâse çorbam var, sen varsın ya; güzel kızıyım ben birinin.
Ve sen varsın ya; vazgeçilmezim, sen varsın ya; umudu, neşesi, Ayşe'siyim tek bir kişinin.
Senin onayın, senin gururlu bakışın, senin gülen yüzün, senin kucaklayışın için nefes alıyor şu kızın.
Seninle el ele yan yana yürüdükçe adımlarını hızlı hızlı atabiliyor, seninle anne-kız olunca her şeye karşı dimdik ayakta durabiliyor.
Canım annem, sen varsın ya; nefes aldığıma değiyor.
Güzel annem, 'seni seviyorum'un hakkı sadece ama sadece seninle verilebiliyor. Teşekkürlerin hepsi birleşse yine de az kalıyor.
Sen varsın ya; dünya çok güzel bir yer oluyor.
Bütün annelerin günü kutlu olsun. Annemiz hep bizimle olsun.