Haftada en az bir kere uğradığım bir yerdir
Kuğulu Park.
MADO'da keçi sütlü dondurma...
Dost'tan alınan birkaç yeni çıkmış kitap...
Kuğuları ve çocukları izlerken içimize işleyen serinlik... Benim için dünyanın en sevimli parkıdır Kuğulu. Oğlumun kuğularla konuştuğu... İnsanın insana dokunduğu bir huzur adasıdır.
***
Ama şimdi ben
Ankara'nın Kuğulusu'na gidemiyorum. Oğlum kuğularla konuşamıyor. Çünkü
Kuğulu işgal altında. Kimin işgal ettiği ve ne için işgal ettiği beni hiç mi hiç ilgilendirmiyor. O park için vergi veren bir vatandaş olarak ben şehrin en sevdiğim yerine gidemiyorum. Çünkü bir grup insan sanki babasının malıymış gibi oraya çökmüşler. Bu milyonlarca
Ankaralı'nın hakkını, hukukunu gasp etmektir. Başka bir şey değildir. Gerisi beni ilgilendirmiyor.
***
Bu arada çalışmalarını her vakit takdir ettiğim
Çankaya Belediyesi'nin bugünkü yönetimini de kınıyorum. Çünkü bu işgale çanak tutuyorlar. Diğer taraftan açık şikayette bulunuyorum emniyet güçlerine: Bu işgale bir son verin! Parkımızı bize geri verin!
Kuğulu'yu kurtarılmış bölge haline getirenlerin elinden kurtarın!
Kuğuları geri getirin!