Toplumcu gerçekçi şairlerin şiirleri genellikle isyankâr bir tutum sergiler, bir problem vardır ve bu sert fakat süslü dil de bu problemleri anlatmanın aracıdır. Toplumcu gerçekçi şairler, sanatın toplum için yapılması gerektiğini savunan ve buna göre hareket eden kimselerdir. Onlara göre, halk, yapılan sanatı anlayabilmelidir ve sanatın içeriği de toplumsal olmalıdır.
Toplumcu gerçekçi şiir, adı üzerinde toplum üzerine düşünen ve yazan şairlerin dahil olduğu bir akımdır. Toplumcu gerçekçi şiirin temsilcileri, genellikle şiirlerini yazarken ideolojik bir tutum sergiler ve politik bir içerik oluştururlar. Gündelik hayatta gördükleri problemleri, geçmişte yaşananları ve günlük ya da genel siyaseti yorumlayan bu insanlar, okur yazar olarak şiirlerine ve sanatlarına düşündüklerini yansıtırlar.
Şiirin teknik özelliklerinde ise, şiirin serbest nazım özelliği taşıdığını söyleyebiliriz. Bazı toplum gerçekçi şiirlerde o güne kadar daha önce hiç görülmemiş ve denenmemiş bir görselliği, karmaşık biçim teknikleri görmek mümkündür. Şiirde simetrik akışlar, kırılmalar ve paralellikler mevcuttur.
Toplumun problemlerini anlatmasına rağmen toplumcu gerçekçi şiirlerde genelde bir umut ve ileride gelecek olan bir aydınlık vardır. İşçiler, emekçiler, köylüler ve halkın geri kalan kısmı, el ele mücadele vererek mevcut problemlerin üstesinden geleceklerdir.
