Binoche, İsrailli yönetmen Amos Gitai ile de çalışacak. Böylece Ortadoğu'ya iyice uzanmış oluyor. Ya Türkiye? "Hiç gelmedim. Ama beni çok çekiyor. En çok da Mevlana. Onun düşüncelerine çok yakınım. Ve onunla ilişkili bir etkinliğe katılabilirim. Sinema? Niye olmasın? Artık dünya çapında yönetmenleriniz var. Fatih Akın, Nuri Bilge Ceylan gibi". Türkiye-Fransa ilişkilerini soruyorum: "Çok bilgim yok. Ama Sarkozy'nin Türkiye'yi AB'ye almak istemediğini biliyorum ve şaşırıyorum. Öyle bir dünyada yaşıyoruz ki... Bu bir pazarlama, içe kapanma ve farklılıkları reddetme dünyası. Fransa'nın Sarkozy'yi cumhurbaşkanı seçmesi de bunun sonucu. Ama yılmamak gerek. Mücadelenin küçüğübüyüğü olmaz. Herkes kendi köşesinde, kendi imkânlarıyla yanlış bulduğu şeylere karşı çıkmalı. Film yapmak da bunun bir parçası olabilir. Çünkü sinema insanları, giderek dünyayı değiştirebilir, görüşleri tersine çevirebilir. Benim çok farklı filmlerde oynamam da bunun sonucu". Juliette Binoche'a son olarak o 'asi gençlik' döneminden ne kaldığını soruyorum. Ondan önce, başımızda bekleyen menajeri atılıyor: "Merak etmeyin, hâlâ çok dikbaşlı, çok asi. O yanı hiç değişmedi". Sanatçı kahkahalara boğuluyor. Ve şöyle diyor: "Asi yanımızı yitirirsek, her şey biter. Gençlik biter. Onu hep korudum, koruyacağım".