Hafta sonu, yıllardır biriktirmek durumunda kaldığım yıllık iznimden bir parçayı kullanarak, İspanya yollarına düştüm.
İlk durak olarak Barcelona'yı seçtim. Çünkü her canlı gibi en büyük hayallerimden biri, Messi'yi çıplak gözle izlemekti.
Camp Nou'daki bu müthiş futbol gecesinde Messi ve takım arkadaşları, stadı dolduran 80 bin kişiye futbol ziyafeti verdi.
20 BİN TURİST...
Barcelona'yı izlemek başka bir duygu. Zaten bu anı yaşamak için, Camp Nou'daki her maça yaklaşık 20 bin turist geliyormuş.
Şans eseri, Barcelona'ya indiğim gün, genel greve denk geldim. Şehre girdiğim andan itibaren bütün mağazaların kapalı, yolların da polis tarafından kesilmiş olduğunu gördüm. Aynı gün, Ankara'da da öğretmenlerin eylemi vardı. Orada yaşananları biliyorsunuz. Ben, size burada olanları anlatayım...
İspanya ciddi bir ekonomik kriz yaşıyor. Genç nüfusun çoğu işsiz...
Devletten beklentileri çok büyük... Bu yüzden eyleme katılanların çoğu gençti. Meydanlara çıkan yolları da kapatmışlardı. Kimisi dans ediyor, kimisi şarkı söylüyordu. Zaman zaman yükselen tansiyonla, özellikle bankaların camlarını kırdılar, çöp bidonlarını yaktılar.
Tüm bunlar olurken, polis gösterileri uzaktan takip etmekle yetindi.
Tansiyon çok yükseldiğinde, vatandaşların güvenliğini sağlamak için kendilerini gösterdiler ama sonrasında tekrar kontrol noktalarına döndüler. Merak edip, içlerinden birine, gösteriye müdahale planlarının olup olmadığını sordum, şu cevabı verdi: "İnsanların hepsi tepkili ve tepkilerini ortaya koymaları normal. Şehrin genel güvenliği ve yaşayanların hayatını tehlikeye atmadıkları sürece, müdahale etmeyiz. Gereken tedbirleri alırız, o kadar."
Öğle saatlerinde başlayan gösteriler, akşama doğru bitti ve şehir normal yaşama döndü.
GAZ BOMBASIZ DA OLUYOR
Aynı gün Ankara'da olanları görünce,
"Bizde neden copsuz, gaz bombasız, yakıp yıkmasız gösteri olmaz?" diye sordum kendime...
İspanyol polisin dediği gibi; zaten önemli olan bazı insanların demokratik haklarını, diğer vatandaşların da huzurunu bozmadan kullanmalarını sağlamak değil mi...
