Son dönemde... Önce 'Vizontele Tuuba' (Kardeş Türküler) ardından da 'Neredesin Firuze' ile 'film müzikleri' gündemimize girdi.
Geçenlerde arşivimi şöyle bir gözden geçirdim. Baktım ki çok sayıda film müziği yok. Ama çarpıcı, esaslı, zamana dayanan birkaç albümü almışım.
Mesela 'Paranın Rengi'ndeki (hani profesyonel bilardocuları anlatıyordu; Paul Newman ile Tom Cruise oynamıştı) parçalar gayet hoştur. Wim Wenders'ın yönettiği 'Dünyanın Sonuna Kadar'ın müzikleri ise tek kelimeyle muhteşemdir. Filme müzik yapan sanatçı ve gruplara bir bakın: Depeche Mode, Elvis Costello, REM, Talking Heads, U2 vs.

***
Yazmıştım: Festivalde 'Bir Adamın Ruhu'nu izledik. Üç 'blues' şarkıcısının hayatını anlatıyordu. Geçenlerde bir müzik markette dolanıyorum. O da ne: Bu filmin müzikleri raftan bana bakıyor. Anında paraları söküldük tabii.
Zaten hep böyle olur. Bir konuyla ilgilenince, karşınıza onunla ilgili bir sürü şey çıkar. 'Algıda seçicilik' denilen zihin mekanizmasının sonucu herhalde.
Bitmedi... Pazartesi günü bir CD daha: Meğer yönetmen Larry Weinstein, 20'nci yüzyılın en önemli bestecilerinden Kurt Weill için bir film yapmış. Adı: 'Eylül Şarkıları' ('September Songs'). Kimler yok ki: Nick Cave, PJ Harvey, Lou Reed.
Almanya'da doğan, daha sonra ABD'ye giden Kurt Weill'ın özellikle bir bestesine hayranım: 'Speak Low'.
Parçayı ilk kez Billie Holiday'den dinlemiştim. Sonra caz piyanisti Kerem Görsev, bir arkadaşı vasıtasıyla, içinde tam 17 (on yedi!) 'Speak Low' yorumu olan bir CD doldurup göndermişti.
Kambersiz düğün olmaz. Tabii 'Eylül Şarkıları'nda da çok ilginç bir 'Speak Low' yorumu var. Önce Charlie Haden sadece basla ana temayı çalıyor. Ardından cızırtılı bir plaktan, Almanca'ya çalan İngilizce'siyle Kurt Weill kendi bestesini söylüyor: "Speak low... When you speak love..."
Filmde müzik elbette önemlidir. Hatta bazısı, o film için yapılmış olan besteyle anılır. Ama kimi müzikler de var ki... Filmi görmeseniz dahi insanı çarpıyor.