Geçmişte Kürt ulusalcılarının samimiyetine dair az çok bir inancım vardı. Üç temel olay bunu sıfırladı:
1) Yıllarca "Partilerimiz kapatılıyor, legal siyaset yapamıyoruz" diye yakındılar. 2010'daki kısmi Anayasa değişikliğinde, parti kapatmayı zorlaştıran maddeyi Meclis'te boykot ettiler.
2) MİT görevlileri ile müzakereye oturdular. Masada Başbakan'ın temsilcisi de vardı. Devlet, Apo için, "Sayın Öcalan" diyordu. Ama onlar, kendilerini güçlü hissettikleri an, masaya tekmeyi vurdular.
3) Murat Karayılan, Taraf'a gönderdiği mektupta barıştan, kardeşlikten söz ediyordu. Abdullah Öcalan ise müzakerelerde ciddi ilerleme sağlandığını, savaşa gerek kalmadığı mesajlarını veriyordu ki... 13 şehitli Silvan saldırısını yaptılar.
Bu olaylardan sonra, Kürt ulusalcıların "sözlerine", örneğin barış çağrılarına güvenmem mümkün değil... Sadece "yaptıklarına" bakıyorum...