Bir zamanlar şairin biri şöyle yazmış: "Eşit derecede sevemiyorsak, daha çok seven olayım." Şair budalanın tekiymiş. Konu kalp olduğunda "daha çok" ya da "daha az" yoktur. Sadece kalp acısı vardır. Neden durmadan, sürekli, yeniden yanlış insanı seçiyoruz? Niçin her seferinde yanlış kalbi seviyoruz? İçten içe kendi hatalarımız ve kederimize âşık olduğumuzdan mı? WILL FERGUSON (Mutluluk)
