Dünyada 1950'den bu yana 15-30 yaş arası kuşaklarda intiharların artış grafiği halen sürüyor. Bu kuşakta "intihara özenme" yaşlılara göre çok daha fazla. Ve, "özenme" ile "kopyalama" konusunda yazılı ve görsel medyanın olumsuz rolü istatistik verilerle kanıtlanmış durumda.
Peki, haberlerde "özendirme"yi ne tetikliyor?
Uzmanların vardığı sonuçları şöyle özetlemek mümkün:
İntihar genellikle haber değeri taşır. Haber değeri taşıyorsa da ister istemez yayınlanır. Medyanın görevi de halka haber vermektir. Yetkililer bu haberleri yasaklama peşinde koşmanın manasızlığını anlamalı; onun yerine habercilerin doğru ve sorumlu bir habercilik yapması için yardımcı olmalı, çaba sarfetmelidir.
İlgili tüm taraflar intiharların başkaları üzerinde "özendirici" yönünü önemsemelidir çünkü bu alanda bilimsel çalışmalar bunu göstermektedir. Medyaya yansıyan "özendiricilik riskini azaltma" çabaları yanlış anlamalara yol açabilir. Bu yüzden yetkililer ve uzmanlar bilimsel verileri açıklamalı, kaygıların neden önemli olduğunu, sorumlu bir haberciliğin riskleri nasıl azaltacağını sabırla anlatmalıdır.
Yetkili makamların, intihar haberini kovalayan muhabire "yorum yok" tavrı (suskun kalması) doğru değildir. Bu ret, haberi yayınını engellemez; o nedenle doğru ve sağlıklı yanıt için tavır belirlemek yararlıdır.
Yetkililer habercilere sözlerine çok dikkat ederek konuşmalıdır.
Haberin kimi unsurları özendirici, kimi unsurları ise intiharı önleyici özellik taşıyabilir. Uzmanlar özendirici olanın intihar haberlerinin değil, o haberlerdeki bazı unsurlar olduğunu iyi bilmelidir. Önemli olan haberin kendisinden "kaçınmak" değil, olumsuz unsurlardan uzak durmaktır.
Yetkili güvenlik veya sağlık makamları gazeteciye neyin haber olup olmayacağını, nasıl yazılacağını dikte etmemelidir. Bunun yerine hangi unsurların haberde özendirici olacağı açıklanmalı ve böylece risklerin azaltılması sağlanmalıdır.