Alex'siz Fenerbahçe için yeni bir düzen yaratmak gerekiyordu. Aykut Kocaman bunu 4-3-3'te bulmayı istedi. Top rakibe geçtiğinde Dia ve Stoch'un orta sahaya beşliyeceği bir sistem. Bu disiplinde sorun gözükmüyordu. Problem Christian-Mehmet Topuz ikilisindeydi. Brezilyalı'nın sorumluluk almaktan vazgeçip, sadece kendi bölgesinde bekler vaziyette oyunu seyretmesi ile birlikte, orta sahanın yapması gereken pas kurgusu yok oldu. Buna Kayserispor'un takım halinde baskısı eklendiğinde, rakip kaleye yüzü dönük olarak pas alabilen Fenerbahçeli oyuncu kalmadı sahada.
Sadece Caner'in sorumluluk alması, yardım görmeden veya isteyerek zorlamasıyla birlikte Fenerbahçe gol umudunu belli bir plana değil, içgüdülere terk etti.
Felsefesi pas olan bir takımda, pas kalitesi düşük oyuncuların, bir de boş alan bulamamasıyla, kaleler yıkıldı. Kayserispor Amrabat üstüne, Fenerbahçe'nin sağ bölgesine yoğunlaştırdığı anlayışından her seferinde sonuç aldı. Dördüncü denemelerinde golü buldular. Gökhan Gönül'ün her bindirmesinden sonra, tehlikeyi yarattılar. Böylesine tecrübeli bir takım, bu kadar basit bir taktik anlayışı çözemedi.

MUCİZE YARATTILAR
İkinci yarı üst üste gelen iki şok golle, maçın dengesi de değişti. Son saniyelere kadar süren, bıçak üstünde oynanan dakikalar geldi. Fenerbahçe her riski alırken, Aykut Kocaman'ın 15 dakika geciken hamlesi ile 60'da Özer ve Bienvenü, işlemeyen düzeni değiştirdi. Önde kalabalık kalınca, Kayseri takımı kontrol sürecine geçti. Yine de uzun ve yüksek topların eşliğinde, karambol anlarıydı hedef. Sonuncusunda mucize yarattılar.
Uzatma dakikaları iki takımın da orta sahasının oyuna veda ettiğine, oyuncuların güçlerinin son demlerini kullanmayı denediğine şahit olduk. Kaderi penaltılar çizdi. Daha usta, daha sakin ve güvenli olan taraf yarı final biletini aldı.