Bir şaire mi ait yoksa anonim bir deyiş mi bilemiyorum ama mesaj çok güzel:
"Sevmek için geç, ölmek için erken"
Aradığı mutluluğu bir türlü bulamayanlar,
Karşılaştığı hiç kimseyle duygu bandında buluşamayanlar,
"Yeter artık! Çıksın o insan karşıma" diye sabırsızlananlar,
Bağıra çağıra "Hayat çok kısa" diye feryat edenler,
"Güz Gülleri" çalarken başka bir aleme gitmezler mi haklı olarak:
Güz gülleri gibiyim / Hiç bahar yaşamadım / Ya sevmeyi bilmedim yıllarca / Ya sevince geç kaldım...
***
Beklemiş, beklediği bir türlü gelmemiş ya da çıkmamış karşısına ama yine de beklemiş...
Var mıdır böylesi, diye sormuyorum bile. Vardır,
'iğneyle kuyu kazmak' olduğunu bilseler de beklerler çıksın diye karşılarına biri. Bu söz onlar için söylenmiş sanki.
Ve ihtimal, "
Hiçbir şey için geç değildir" sözüne inanarak sabırla ve inatla beklemiş olmalılar.
Derinlerden bir yerden
"Kimseler beklemezken bekle beni" diyen bir ses duymuşlardır belki.
Tek bir haber bile çıkmasa uzaklardan / saçma da olsa bekleyişin / yalnız sen olsan bile bekleyen beni / bekle beni...
Konstantin Simonov'un kaleme aldığı şiirinin sonlarına doğru öyle keskin ifadeler var ki,
'bekletmek' istiyor sevdiğini, insan hem şaşırıyor hem de - tuhaf ama saygı duyuyor:
"
Bırak beklemekten usanmış dostlarım / öldüğümü sansınlar benim / içme anılar gibi acı / içme sakın o şaraptan / yağmurlar içinde bekle beni / karlar tozarken bekle / ortalık ağarırken bekle / kimseler beklemezken bekle.
***
Yaşınız 70'e geldiğinde bile bir aşk çıkmadıysa karşınıza,
Ya da aşk çıktı ama sizin sevdiğiniz gibi sizi sevmediyse...
"
Yaş 70 iş bitmiş" mi diyeceksiniz yoksa
Ataol Behramoğlu mu yetişecek imdadınıza
"
Yaşamak şakaya gelmez" diyen,
"
Yaşamayı ciddiye alacaksın" diye seslenen Behramoğlu...
"Yaşamaya dair"inde sizi de unutmamış:
"Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı / yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin / hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil / ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için / yaşamak, yani ağır bastığından...
***
Ama n'apar çoğu insan?
"
Günler torbaya mı girdi!" der; oysa hayat çok kısadır.
"
Allah'ın günü mü kalmadı" diye rahatlamaya çalışır, aslında azdır herkesin yaşayacağı hayat.
Ama nafile.
Çünkü herkes ölümlüdür. Aşk ölümsüz gibi gözükse de,
Herkes ama herkes ölür bir gün, "
An gelir Attila İlhan ölür" dediği gibi
Attila İlhan'ın,
Atasözleri "
Dünya Sultan Süleyman'a bile kalmaz" diye bağırırken,
Behçet Necatigil diye bir şair seslenir
'gecikenlere',
Adını '
Sevgilerde" diye koyar, körükler ateşini zamanını:
"Sevgileri yarınlara bıraktınız / Çekingen, tutuk, saygılı. / Bütün yakınlarınız sizi yanlış tanıdı /
Bitmeyen işler yüzünden - Siz böyle olsun istemezdiniz, / Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi / Kalbinizi dolduran duygular / Kalbinizde kaldı. / Gizli bahçenizde açan çiçekler vardı / Gecelerde ve yalnız. / Vermeye az buldunuz / Yahut vakit olmadı.
